Categorieën
The Death Of The Futuristic Man
Categorieën
warme groet (1)
vertaling van ‘WARM REGARDS
Poems written in December 2020′
door Jim Leftwich
gebonden staan de verre bomen.
de lijst loopt door en door en
door, door en door. deze ochtend
dank ik iedereen voor
gisterenavond. de trefboek-
totem opent ruimtes die bruisen
tot op het eind. dit is onze nieuwe
kans. we zijn geschikt om gelezen
te worden, maar daarna nooit meer.
serried are the distant trees.
the list goes on and on and
on, on and on. this morning
i am thanking everyone for
last night. the matchbook
totem opens spaces sparkling
to the end. this is our next
chance. we are eligible to
be legible, but never again.
nooit mijn ding geweest, jamais.
tijdens wie minus thuis
waar de blaam van de hubris
gestrooid lag als een baken
op de gazons van de soep
van dat stadje / moet ingang
worden tot onze eigen set
van ongeschreven omstandigheden.
never a hat at that, not ever.
during who minus back home
in which the blemish of hubris
was strewn like a beacon
across the lawns of a small
town soup / have to become
an entrance into our own set
of unauthored circumstances.
op dit moment een poort op de
zee nergens anders nog toekomst
waarmee je wat kan.
right now a portal into the
sea elsewhere no future
that anyone can work with.
hoezeer de voedselbesparingencrisis
ook huilt, we zullen de bomen voor
het bos gezien hebben en
het dan van subjectiviteit
ontdane vee stemvorkt een vroege
wijngaard, de kale hoofden
van monniken een bijgedachte.
as much as food cuts crisis
howl we will have seen the
trees before the forest, and
our cattle since disposed of
subjectivity, diapason early
vineyard, the shaved heads
of the monks an afterthought.
(wordt vervolgd / to be continued)
Categorieën
twee meeuwen
Twee meeuwen
De wolken zijn leeggezogen, de lucht is kristalhelder.
Blauw en stervenskoud tinkelt mijn oor.
Boven de Maas op de noordkop van de Maastunnel
De wolken zijn leeggezogen, de lucht is kristalhelder.
Blauw en stervenskoud tinkelt mijn oor.
De hardheid van het stuitende zonlicht kaatst op het water.
Het voortjakkerende winterblauw doet me tranen,
terwijl ik de twee meeuwen probeer te volgen.
Ademloos kijk ik naar hun spectaculair luchtballet.
Zie hun hoge vliegkunst in de almaar aanwakkerende storm.
Zij spelen een spel met de wind mijn kind.
Geheel synchroon, heen en weer sjezen ze.
Heen, alsmaar versnellend in de maalstroom
van de oostenwind door steedse hoogbouw opgestuwd.
In volle vaart tot waar het water verbreedt,
waar turbulentie optreedt, om daar te keren
en traag tegen de wind weer op te gaan.
Hoor ze krijsen blij als kinderen die van glijbanen roetsjen.
Het zijn broers denk ik, of zus en broer misschien.
Zijn er slecht vliegende meeuwen, vraag ik mijn vrouw?
De één vliegt beter dan de ander zegt ze,
maar ze vliegen allemaal heel goed.
Categorieën
Oot aan Bleek
Nabij speur ik naar je bogenrond doorheen
de aanbidwaardige gemalen van je bekken
stroomopwaarts langs ferme zomen
ingesponnen in jouw hoogliedsgevrij
Luur me aan de altaren van je dijen
Sleur me voorbij mijn hoogmoed, jij
vertover met je fijne rag de morgendauw
om ons nu en vaar me tot het einde van mijn einde
raag staalblauw in de weerwind van mijn wil
drom met me in de slaapdronken luwte, tintel
door mijn markante registers, rijs met de vonken
ontstijg ons sintelend bestaan, huil in de bolling
van de hemelen, ontsla jeremia die in mijn ontij trolt
wiek ons over de stilste distelvelden als eeuwige
gameten, brand onze gezichten in het veen
Categorieën
Lied van de vijgenboom
ik ben de weefster de grootste
die zich verheft boven de horizon
ik ben hier bij je ik bescherm je jij bent bij mij
ik verkwik je onder mijn takken
je doet je tegoed aan mijn gaven
je leeft van mijn brood je drinkt van mijn bier
in je mond giet ik mijn melk
mijn borsten bieden je kracht & leefgoed
ze zijn zwaar van geluk & gezondheid
ze drenken je met levenskracht & gezag
zoals ik die voortbracht voor mijn oudste zoon
ik reinig je gezicht bij dageraad met tederheid en schoonheid
de heer der rivieren, planten en dieren komt je geschenken brengen
bestemd voor het domein van de moedelozen en troostelozen
duizenden schatten werden je geschonken in je eeuwige woonst
je moeder heeft je voorzien van leven
een geschenk van haar baarmoeder
daar in haar kraamkamer ontving je onderricht uit haar mond en beide armen
de sterren die nimmer ondergaan staan je toe noordwaarts te trekken
de onvergankelijke sterrenbeelden heten je vriendelijk welkom
ze noemen je uitmuntend en prijzenswaardig
je komst in goede conditie werd bevolen door de verborgen schepper,
mijn welbespraakte herder
neem mijn brood neem mijn bier
neem mijn melk neem mijn rijpe vijgen
neem mijn hele wezen
neem de geschenken neem het voedsel
neem de verse vruchten al wat goed is en onbedorven
doe je er ruimschoots aan tegoed en verlustig je erin
ontvang de verfrissende weelde van je hart –
voor immer bij haar
~
(naar een inscriptie in de graftombe van Qen-Amoen)
als het afgrijselijke getemperd wordt
door de kastijding van de rede,
als het afschuwelijke gematigd wordt
door het zompe watten van de taal,
als de onuitsprekelijke horror van het echte
doorheen het lijden der tienduizenden
uiteindelijk tot kille bries verzwakt
de gelige flarden van het frêle denken
bereikt en plaatsneemt in de fel verziekte
kwabben van het consumentenlijf,
dan raast het niet of blaast het niet
dan zegt het pluf en plof en wat een bof.
maar hoed u om ’t genot nog god te noemen
en blijf toch beven bij het zwelgen van uw ik,
want daar komt reeds het beest van Troje aan
om uw sap te likken terwijl u stikt in uw gesnik.
Lode Kok (Anke Veld), ‘KOLK’, 2022
“de mens ziet het licht en in het licht ziet hij niets
uit ‘Hoe het nu er kwam’ door de Gravin van Drogheda
de mens keert het licht de rug toe
en in zijn schaduw ziet hij schaduw en licht
en zo ontstaat de wereld van de mens.”
Categorieën
Oud gedicht over schilderen
Oud gedicht over schilderen
Ben ik me toch aan het schilderen zeg!
Komt die Joker, die Heath Ledger opeens langs!
En dé Da Vinci met z’n ja duh Mona Lisa!
Harmen zit op een goed spoor!
Grimlachen in weidse verten met dik geklodderde horizonten.
In alle kleuren van de regenboog en meer, en MEER!
Historisch heel verantwoord allemaal hoor
Rembrandt kwam naast me staan en zei:
Rustig Harmen, we doen er wat nonkleuren bij.
En hij had gelijk! Die oude sul kan me nog wat leren met z’n foefjes!
Maar ik wil helemaal geen clair obscur à la jou, Rembrandt.
Ik wil stilstand in genadeloos licht, opaatje van me!
Van Gogh kwam er ook bij staan en begon me vreselijk uit te schelden:
Je moet niet naar die oude idioot luisteren, Harmen Jacob!
Jij bent mijn zoon. Jij hebt mijn stoel geschilderd.
Jij kent mij als geen ander: alle kwaststreken moeten betekenen!
Zo heb ik je dat toch geleerd?
Guston kwam ook nog even langs.
Maar toen was ik al heel moe.
Lucian Freud zat alsmaar te giechelen:
Al die Hollandse schilderstennis ook!
Jou krijg ik nog wel mannetje!
Dan ruk ik je nog uit je Engelse lurven!
Categorieën
wormenbloed
I
de aarde hangt de moedernon weer uit
alsof haar aarde geen mest is
maar habijt. ik woel
en zoek het bloed.
als ik glas ontmoet
en het is scherp genoeg
dan splits ik mij
want ook de aarde
dorst naar bloed.
II
het is lekker slapen
en het eten is goed
hier onder de grond
ik wriemel mij knus
in de doodse stilte
van een begraven hond.
III
soms is het eenzaam
onder de grond
dan graaf ik in’t rond
en steek ik mijn kont
een uur in mijn mond.
invoer: 26/12/2017
gebruiker: Lammert Voos
Categorieën
wormologie
O hugue eavy schwere konijnen
Sisifou sous ses badges de courage
Sa plume base is greater than ‘t mijne
Aarslongen lokken, kortingen hagen
Fernzien verblindt de gaten sepulchra
Vers braaksel siert de jardin de l’ église
My heart bums bam bij ‘t kleurenwiezen
Bimbums sa dode kat o’ phonia
Menig sleep weet jewel nie être
Under ‘t opschot is’t lawijt aan’t naître
Want de kinders zullen altijd blijven blijten
En madame heeft liever natte geiten
En de genten willen schatten openrijten
En de wormen zullen duizend dichters sch-
morales:
never (sw)allow le worm
de maldoror in/uit uw fles
invoer: 26/12/2017
gebruiker: Adriaan Krabbendam
Mountain song
My wafer-thin flanks are ours. Our feet are ubiquitous, day and night we cry. We rustle pure rustle silver and sweet our weeping. That’s the trickle you hear.
Those who perish perish in us. Well-mannered we stand around them in well-cut shrubs and woods. The firebreaks derive from this or silence us open. They are silent in each individual case.
It’s quite a buzz. Those who perish in us perish infallibly.
Ask the skies, the cattle. Where we rustle, ooze, sigh, they ring. My wafer-thin flanks are ours. The firebreaks derive from this. Ask the guards, the sea.
Our feet are everywhere. Our feet are serif letters. They sing softly. Wordlessly still.
Even the unfathomable, the rock solid is ours. Born from motion we freeze. Ice cold. We stand, lie, serve our time. Lean over you, roughly survive.
There are, certainly, those who perish in us, but we are also dance floor, stirrup, there’s liveliness and lots of praying.
The tinkle is additional. Cattle, believers, things like that. We trickle.
~
Forest management
Armstrong, our Benjamin, closes the line. Fingerling and Birdwhistle protect Rustlelove, I cherish my crown as the highest point of the curve.
We sway shoulder to shoulder, speechlessly joining together, embracing the wind, carrying the cloud, which never looks like us. Jackdaws’ meeting punctually in the plush.
Millions of names we sprinkle between our toes, the itch in the earth’s armpit houses their whispers and we whisper along. Toe language. Breath hymn.
The curve that makes us psalm vapor circuit, woolly resilience, we peal like palms.
The saw awaits us.
Armstrong was the first to know. We called the nestlers and rollers. They came in droves, cloudlessly approaching us. Benefit free of charge. What accumulates is the curve, breathes fear, willing will.
Rearguard sent the latest news, we know him, he cannot lie. Chton confirmed it in stone and fire. Ants, she called them, ‘‘they don’t know anything’’. I said that ants know a lot. It was just a metaphor, according to Chton. Armstrong trembled.
We sway speechlessly, shoulders together, embrace the wind, carry the nests, the cloud that does not resemble us. Standing is a breeze.
The saw awaits us.
Rustlelove is doing what he has to do now. Unmistakably abele. In the hope of awakening in resurrection. The heavenly rivulet.
~
from: Songs from the Primeval Forest, 2020
ill. Piet Mondriaan, Bomen aan het Gein, 1907-8
Categorieën
crouchleftwich 9/10
Categorieën
klankritueel #59
1.
bras serlong da lia rrest defacto linnen trui schort tipt lichtjes kwarkbotsbericht "nooit geen flashes meer sd._ gus bilbliomantie de onderbrander doorboord, het gezonde paddenoog herinnerd, het verparkte magiërsutopia. geciteerd, onontgonnen avant-obscuriteit / gelauwerde penguinstrandfictie / verdikt bij de volgende pierlijf instorting / obsessie met paradijselijk geregistreerde paardeneigenschappen/ bijkomende fotografische keuzen/ ruimten voor tiener-metafictioneel 'hello'-proza
2.
zelf als loslopende uitleg vaak van
bras serlong da lia rrest defacto linnen
drift diffe mezzotinten onbeholpenheid
trui schort tipt lichtjes kwarkbotsbericht
persoonlijke visigoten- en offerandebeperking
"nooit geen flashes meer sd._ gus bilbliomantie
de absurde vernauwing van organische uitlaat"
de onderbrander doorboord, het gezonde paddenoog
ingebeelde grenzen vrijelijk onvermijdbaar
herinnerd, het verparkte magiërsutopia.
November 2017
nvoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
Categorieën
crouchleftwich 8/10
a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net
Echo’s
doodstil hangt de albatros
daar boven in de lucht
en diep beneden de rollende golven
in doolhoven van koraal schuilt
de echo van een ver getij
stroomt soepel over het strand
en al is vloed en watergroen
en niemand bracht ons weer aan land
en niemand weet waarom en waar
maar iets verroert en iets beproeft
omhoog te komen naar het licht
vreemden lopen langs op straat
je kijkt elkaar per ongeluk aan
en ik ben jij en wat ik zie is mij
en neem ik dan je bij de hand
en leid je door het land
en help me te bevatten
zo goed ik kan
en niemand zegt ons loop eens door
en niemand eist sla je ogen neer
niemand spreekt en niemand durft
niemand vliegt er rond de zon
wolkloos val je elke dag
op mijn knipperende ogen
je noodt me spoort me aan
op te staan
en door het venster in de muur
stromen op de vleugels van je licht
miljoenen stralende boden van de dageraad
en niemand zingt me nu in slaap
en niemand dekt m’n ogen toe
dus open ik de vensters wijd
en roep je aan, de hemel langs
(naar Roger Waters)
ill. Claude Monet, Impressie, zonsopgang
Categorieën
klankritueel #58
"in vis zitten de redenen van vis. waarom wil je dat weten?" deze verzen op zichzelf in een mailbestand, dat had iets te maken met wat? de rumba verleden jaar in d aquariumclub zag ik daar vissendanswoede? midder rond nachtvissen losgehaakt ze ontsnapten niet allemaal sprongen geïnventariseerde veldtochten vergaderzaal door kinetische muze bewaterd zout ontwerp, de stoelen holistisch gealigneerd.
nvoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
Categorieën
crouchleftwich 7/10
a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net
dan zal komen de droomenvrouw
zacht over den grond
zij de vrome, die schromen zou
zoo zij wakenden vond.
J.H. Leopold, Scherzo
Julia Droom
Stralend zonlicht op mijn kussen
lichter dan een donzen sponde
Zal de treurwilg nu intussen
wuiven met z’n takken in de ronde?
Julia Droom, droomgodin,
die ik zo bemin…
Elke nacht doe ik het licht uit
en wacht op mijn fluwelen bruid
Weet de geschubde armadil
me toch te vinden hier zo stil?
Julia Droom, vrouwe ijl,
bij wie ’k gerust verwijl…
Zal de nevelmeester naar me fluiten
en zijn wolk mijn ziel ontsluiten?
Voert zijn jaagpad naar mijn sporen
ben ik echt verloren?
Julia Droom, pauw der dromen,
die te hulp zal komen…
~
(naar Roger Waters)
Wat drijft me? Kijk.
De buis lijkt star, is soepel,
lenig en buigzaam.
Een lichtgewicht ook nog.
.
Voorzichtig verwarm ik haar
plooi haar geleidelijk
naar mijn wil.
.
Ik doe dit keer op keer
en op een dag, bij open weer,
hijs ik het zeil.
.
Zij is zowel mast als bast
geworden en voert me
naar waar ik wil.
Wat mij drijft? Wind.
Categorieën
crouchleftwich 6/10
de stofnevels gegaan en gekomen,
niemand die het weet
gebarsten bomen weggedoken tussen honderden,
de andere spoken.
blauwgroen licht donkerder dan de nacht
zwaarder dan de wil
ruller dan het strand
zacht zand vult alle spleten, doodt alle schaduw.
zure regens maken kortstondige geulen die
verharden en verkolen.
bliksem sterft
de gevoelens die altijd hebben bestaan,
voor de meeste tijd.
een vormloze implosie zichzelf vergetend,
vervagend,
vervangen door geronnen angst
ontketend toen we niet voelden
kijkend door een grijze muur
eindelijk sluiert het,
opgezwollen vlees, groen etterend, voor altijd hard
stuiterende botten gebogen in grotten
van verslindende oude onwil.
korsten vormen zich in brandende hitte,
verzengend vuur barst,
sijpelt, doorklieft de nissen van vreemdelingen
eens verholen in dit gif.
fragmenten komen op gang, verpulverd door de tijd
verschijnen ze als een flets afgietsel van originelen.
ontspringen en bewegen
rustloos trillen
het scheurt
het spettert open
en besprenkelt
vonken, die over willen slaan
altijd versperd
ontdaan van betekenis
eens moet de bliksem.
Jaap Zwart, 1981 (?)
ill. Odilon Redon, À Edgar Poe, L’Oeil, comme un ballon bizarre se dirige vers l’infini, 1881
Categorieën
Over de grens
Categorieën
klankritueel #57
tastbare naad muil bekt lied in nimmerwier la waaiakkoord scheurvergelijking grof krijslineaal eendoverschrijding plenaire kleurenjo vandaag troubadourssleutelhaven afgeleide abraxisgongen agen oorgraat rosbiefkak te ver te vaak geen wier komt thuis. leesbare klauw met klompbreuk klasse plectrumgeplukte leilijnen aanpalende parmesangratin een zaamdromen zachtlengten ver koortsklipevenaarskringen met kwak afgelijnd croissant vanavond
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
Categorieën
Geldmasjien Europa
Settelen schatje, nee, dat is niets voor mij.
Ik ga de hort op, pak mijn biezen.
Ik hang in mijn hangmat, zit in de zomer,
realiseer me meer dan tevree: dít is het paradijs.
En drie dagen later pak ik mijn backpack en vertrek.
Salut en merci. Ik wil het onvoorspelbare,
nieuwe ervaringen. Als mens wil je toch elke dag verandering?
Ben je de zee beu? Dan trek je gewoon naar de bergen of kruip je in bomen!
Ben je het beu om van mensen te houden? Zoek dan eens eeuwige verlorenheid en geestelijk ontredderd alleen-zijn op. Ervaring en groei schuilen in elk moment, maar vinden enkel plaats wanneer je iets echt wil — met je tikker. Daarom moet je doen wat je graag doet. Dat is toch de logica zelve?
Maar niet op onze planeet, althans niet in dit rijke westen. Straks zal ik u nog missen misschien, Geldmasjien Europa, continent van gebetonneerde tuinen en versmachte dromen. La Belgique, land van verplichtingen, onderdrukking. Arm Vlaanderen, noodgedwongen alleen met werk en pree in de weer.
Makker, ze pikken uw tijd én uw geld. Ergo: wie is hier de grootste crimineel? De instanties die ons leven regelen en controleren, alles wat ons klein houdt. Ik heb nu echt het gevoel dat ik mijn menselijkheid verkoop door mijn ziel vijfdagelijks per week te verliezen op het werk. Man, dat gedacht alleen al is godgeklaagd. Dus: Pippi Langkous for president!
Gras
ontkleed verlaat
terrein verlaat je op het spel
staak het kaatsen laat
racket thuis
vervang
gravel door gras
net is niets nu
je weet wie het heeft
het vangen zich
uitbundig zoenen laat
pal op de glasplaat
van het bed: druppel
die ons smelten
doet zeg ik het
goed zo goed
versmelten doet?
leven blaast
in elk cliché
elk ding waarvoor een woord
bestaat
maar niet
is niet dan dingen
kom met de dingen
kom met me zingen
laat rollen de hangmat
het particuliere
eetbaar tapijtcollectief
van schamele dieren
alles brandt maar
maar brandt maar heel even
Categorieën
klankritueel #56
metallicitriet magwelindemand realisme verzuipt inderdaad in de causale literatuur onheilspellende breiwolken metalicitriet jet lag kapitaal statistisch vruchtbeginsel pedagogisch ondersteund onberispelijk ondersteund floepa loe ping meerkoetmachines bespottelijk amusement belachelijke tewerkstelling
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
over de PLeEBEER
De PLeEBEER is het tekstverteringsprogramma van het Platform voor Literatuur en ergere Ellende.
De PLeEBEER herschrijft chronologisch elke tekst die ooit als ‘post’ (‘Bericht’ in de WordPressomfloersing) op het Platform is verschenen.
Berichten zonder tekst worden genegeerd. Anderstalige berichten worden vertaald of niet.
De PLeEBEER produceert tevens een documentbasis die gebruikt kan worden voor een Print-on-Demand uitgave.
In de toekomst (oef) gebeurt dit allicht volledig automatisch, voorlopig wordt de PLeEBEER node nog door leden van het Platform bemand/bevrouwd/behetd.
Het spreekt voor zich dat op een bepaald moment de uitvoer van het PLeEBEER-programma voor zichzelf weer invoer wordt, wat de verdere vertering van de ellende alleen maar ten goede kan komen.
Platformleden: bevraag u in de FB-groep ten einde te kunnen PLeEBEREN!
geluidsmaskers
en tarottenoproer
onder een koepelvormige kustlijn
handenvol vliegen
een en al gektegedoe
Popeye oogt
naar herculeukere havens
sclerosis
floreert
Herculez inschat de roer
dus wat waar wiet
neurosis
buteert
Paracleten roer vormige jazz
€5 Paracelsus
bierbuik Bird
€10 Alchemie
ketters ook en katharen
opfikkend op bran dstapels
Marlboro brand (€18,50)
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
over de PLeEBEER
De PLeEBEER is het tekstverteringsprogramma van het Platform voor Literatuur en ergere Ellende.
De PLeEBEER herschrijft chronologisch elke tekst die ooit als ‘post’ (‘Bericht’ in de WordPressomfloersing) op het Platform is verschenen.
Berichten zonder tekst worden genegeerd. Anderstalige berichten worden vertaald of niet.
De PLeEBEER produceert tevens een documentbasis die gebruikt kan worden voor een Print-on-Demand uitgave.
In de toekomst (oef) gebeurt dit allicht volledig automatisch, voorlopig wordt de PLeEBEER node nog door leden van het Platform bemand/bevrouwd/behetd.
Het spreekt voor zich dat op een bepaald moment de uitvoer van het PLeEBEER-programma voor zichzelf weer invoer wordt, wat de verdere vertering van de ellende alleen maar ten goede kan komen.
Platformleden: bevraag u in de FB-groep ten einde te kunnen PLeEBEREN!
Soepzooi
De soepzooi zegt de haan
Wanneer zijn roze veren wuiven boven in de wind
Op en neer en heen en weer
Draai hem recht en strak als een trein
Drijf de enorme locomotief diep en vooruit
Bries en neuk hem rond en strak
Klaar de zachte boter in de kut
Room hem af die kleine felle strakke rode knol
En spuit haar vol met o zo zachte lieve soesjes
Categorieën
klankritueel #54
snelweg bedarende parachutes
licht op het peptische handwapen
woord diffe erboven
ddflak voeten scooter pedaal
vlam
legumen
madeliefjesmeerkoet
Perspecteert zich
wier holtes deserteren
pestilentie madeliefjesetterbak
peulfauna civilizatiebenen
te Coo de kotskanonnade
nu het verkijkdagboek
wrijft zich clitbloot
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
Categorieën
klankritueel #53
gedurende d'eertijdse gevaren Sluit johDe juiste X op afbuigingen naar de maatrand carambollenrotaties open handen taalgebonden met kora, balafon, n'goni aan schelpen dochterZ bree k. ?De rijke beschreven voorvaderen zij die gelei piraatpatronen van g a P G O P morFmonster een motellendrukte en bannelingen andersdan de geschatte linguistische zijpaden komt de mist die plukformaties zegt & éénsnaarsriedels schatgroeiIto Wassoeloe Sjikago en U
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
NKdeE 2020 – ‘the European disgrace @ Moria september 2020’
Categorieën
klankritueel #52
1
eenwording met de afgedane hallu
cinatie, een weergave
van de diagonale orde
is grotendeels al op tafel
zosnel onderhands gekaart &gedeeld
dat het smirnatapijtenmachines wint
spreekwoordelijk door klankbegrenzerswateren
gegrepen spiegels en het afgedane masker rond
-draaiend
2
papierdun zilver koude arm lip wit rilt het boek ende band pols slagdynamiek vlucht kwakkel in zicht 's opkomsten imploderend as mijn as sixtrompet eenwording met de afgedane hallu cinatie, een weergave van de diagonale orde is grotendeels al op tafel *
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
Categorieën
klankritueel #51
een walrus is geen classicisme
een walrus is prole
prole proleta
proletariaat (geen tilt)
Iwo Jima maar leuker
na The Wasteland
oneindig protest van verlangen
oneindig bos en het kappen
grote gaten Ikea
de keel in met zaagsel
en kremlin chicken nuggets
voor de melkmuilkids
een walrus is prole prole
proleta proletariaat (geen tilt)
voor de melkmuilkids
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
