P.L.e.E.

Zij kondigen zich aan als eerstgedienden:
“Heibel en trammelant, voor ieder nieuw begin”
Een angstknauw laat hen oudvertrouwd binnen
Wulps heupwiegend volgt Vernieuwzucht in hun voetspoor

Daar gaan we weer denk ik, en ja hoor
Zij voeren hoog in hun vaandel:
De Toekomst!
Heibel ziet grote veranderingen
En Trammelant zegt dat daar haast bij is
Zij laten met trompetgeschal Vernieuwzucht
Van zijn beste kant klinken,
klanken zo weemakend die ik hoor!

Ik sputter wat over nu geen ommezwaai aan mijn hoofd
Maak weloverwogen zwierende armbewegingen alsof ik dans
Trap onverwacht Heibel en Trammelant recht in het kruis
Mompel binnensmonds “een koekje van eigen deeg, my dear”
Hoor hoge piepstemmetjes kermen in koor:
Harmen doet aan vernielzucht, hoor!

Voor Vernieuwzucht heb ik wat beters in petto
Ik ga naar de kelder en haal Traditie tevoorschijn
Leg hem alles kort uit; hij knikt begripvol
Traditie weet dat dit zijn moment is:
Is top fit en er helemaal klaar voor!
Witheet en niet te houden
Vliegt ie Vernieuwzucht naar de strot
Die schrikt zich helemaal het apeloetje!

Met spastische kattensprongen stiefelt Vernieuwzucht er vandoor
Op oudkrakende botten maar nog jong van geest Traditie er achteraan
Een ratrace zoals niemand ooit zag!
Ik zal jullie vertellen hoe het afliep, Lieverds
Wees bij de les!

Met een snoekduik werpt Traditie zich op Vernieuwzucht
Hij is zijn ultieme gruwel, Vernieuwzucht knijpt de billen saam
Krijgt acuut kippenvel tussen de schouderbladen
Zweet peentjes en weet als geen ander
Traditie is groter, de Dwarsligger is groter
De grote Dwarsligger, Traditie is groot!

Nu moet je boos worden, echt
Nu moeten jullie boos worden, echt
Nu moet je echt heel boos worden, echt
Echt, JULLIE zijn immers ONZE gruwel!

Met twee handen sla je eerst links dan rechts
De Dwarsligger hard op z’n stijve kaken
Doe een pas naar achter nu, dat is wel zo gepast en zie
Een dun rillend stroompje bloed sijpelt uit z’n grote dikke neus
Ook veel tranend snot nu uit monden, oren en ogen
Allemaal oud snot!

Lach lachend hard een schaterlach!
Lachen tot je er dood bij neervalt!
Lachen tot je een ons weegt, tot het lachen je vergaat!
En lachen zullen jullie: LACHEN ZEG IK TOCH!?

Er heerst pandemie. De herbergen zijn dicht. Mannen liggen op de zetel voor de treurbuis bier uit blik te drinken en laten hun vrouwen op hun honger.

Deze gaan dan stiekem elektronepgesprekjes voeren op  sites bedoeld om afspraakjes te maken om van bil te gaan.

Zelden komen ze ervan.

Buiten verkneukelt het virus zich in zoveel uitzichtloze eenzaamheid.

TER AFSCHEID

WAT EEN KUNSTENAAR BEHOORT TE DOEN

WAT EEN KUNSTENAAR BEHOORT TE DOEN

IS DE DOOD REANIMEREN OF ANIMEREN

BEIDE INTERESSANT

IK VERKIES REANIMEREN

WANT DAT SUGGEREERT DAT DOOD OOIT LEVEND WAS

OF LEVEND IS GEWEEST

DIT IS DE MELANCHOLIE WAAR IK VAN HOUD

HET LEVEN, DAT IS DE BUITENKANT VAN DE DOOD

ER ZOU NU EEN KERN IN HET LEVEN ZIJN,

ONS ONBEKEND EN GELIJK DE DOOD

ALLES WORDT OMGEVEN DOOR VERDRIET, EEUWIGE

WEEMOED EN HET GEVOEL ONBESTEMD TE ZIJN

HIER IS DE KUNSTENAAR THUIS

HIJ BEWEEGT ZICH STEEDS WEER TOT DE KERN DIE DE

DOOD IS

DOET MELDING HIERVAN AAN ANDEREN EN ZORGT

VOOR

HEELHEID

Het is al lang kwart over acht geweest. Of kwart over zes, voor mijn part. Het doet er niet toe.

Het is immers kwart over tien.

We zijn vlug geneigd hieruit een besluit te trekken maar dat is er niet.

Als we er morgen maar niet meer aan denken.

Het is bijlange morgen nog niet.

Er kan nog veel gebeuren.

Of helemaal niets.  

reign a pun the rash thy fiery hail of laughter
ravish the margins do bleed the verge to its ditch
blacken the pale and each think burden with hope
the center of our ail and complicit to tongue with.

swallow eye do i swerve in contentment
sacred to none so sick i reed in your winding
and a way is the way to my waist in the end.

images: jim leftwich
text: dv

leftwich/vekemans image to text app output list

to earn the page i bled
it sick to swer ve th e k
wint i snapped its str
ing to wheel the want
i broke the axles to v
erify its death be bliss.

images: jim leftwich
text: dv

leftwich/vekemans image to text app output list

.

Wie eenmaal het getal kent

van de volmaakt vrije wereld,

blijft hij misschien wel zij

dan voorgoed thuis?

.

Of begint dan het dolen?

++

.

Niet achterlijkheid noch vrolijkheid

worden beloond, ik val mooi

.

buiten de prijzen. Daar

is het goed toeven.  

Zo’n titel die Hannah Duchamp altijd paraat heeft

Loopt u wel eens in de lente door het bos?
Ruikt u de wilde jasmijn wel?
Ziet u de volle knoppen van de kamperfoelie?
Struikelt u over oppoppende krultangen van jonge varens?

Uw scribent spreekt u hierover aan vandaag.
Hij is niet helemaal eerlijk geweest.
Harmen was namelijk jarig gister en
heeft u daar niets over verteld.
Al 52 jaar brak hij d.d. 28 april
de winter en zomer in twee.

Het was een koud dag,
maar in de zon al zomers warm.
Jaargang 53 is aanstaande vandaag:
het is 29 april in het jaar tweeduizendzeventien,
een zaterdag

Lente en herfst vindt Harmen stom want
de overgangen tussen zomer en winter

ZIJN KWETSEND

Voor lente en herfst hebben de mensen een zwak.
Dat ligt aan de lente en de herfst, niet aan de mensen:
lente en herfst moeten gewoon hun ware aard tonen!
Want wat wil je nu, tante Lente? Wat wil je, oompje herfst?

Jullie willen toch beiden
gewoon zomer of winter zijn?
Hèhè lente, met je bloesems en zo,
tut tut herfst, met je bruine bladeren en zo

Maar waar Harmen ook liep,
het rook er naar wilde Jasmijn en
omdat die geur zo heerlijk was,
plukte hij 15 bloemtoppen.

Eerst dacht hij aan thee
maar nee, dan liever griesmeelpudding
met hazelnoot, citroen, vanille,
cranberries en rozijnen.

Harmen kookte de bloesem in melk
met citroenschil en vanille,
zeefde de melk en maakte de pudding.
The proof is in the pudding.

Waren die wimpers en wenkbrauwen
van het meisje met de parel nu voor,
tijdens of na het debat over cultuur
gisteren nieuws?

Loopt u wel eens door het bos?
Ruikt u de wilde jasmijn wel?
Ziet u de volle knoppen van de kamperfoelie?
En struikelt u over de oppoppende krultangen van jonge varens?

Schilderde vandaag als een bukraket
Als schilder dien je immers alle woorden opnieuw uit te vinden
Anders regent het niet in Napels

Afspraken werden niet nagekomen
2 uur: Pipo kwam niet opdagen
3 uur: belde ik hem op
helemaal vergeten zeid-tie

Gister maakte we die afspraak, liefje

Gister bakte ik een cake voor jou
en ruimde vanmorgen m’n huis op
dat was vandaag, dat je wacht en wacht
en je verheugt en verheugt

Ik probeerde daarna alle schilderijen van Stan de Sitter
alias Landschip, in één schilderij samen te vatten:
Eerste werktitel was ‘Het regent in Napels’
naar een gedicht dat ik ooit schreef
over dieren en jongens op brommers,
Europa en vrouwen met dikke billen
uitmondend in de Dikke Derrière van Dikke Duitse Kunsttantes

Daar ging dat schitterend gedicht over namelijk
En Panamese bankiers natuurlijk ook,
die elkaar met gouddraad dichtnaaien
in hightech loodsen op de tweede Maasvlakte

Vraag me niet waarom
zo denk ik gewoon
Het waait wiei waai woei weg in Vlaardingen had ook gekund,
of Elvis de Pelvis in z’n jonge jaren, zoals opa Poppel zei

Doe mij maar het hier en nu, niet dat saaie daar en toen
onzinnige herhaaldrift van kunstenaars obligaat en obsoleet
en niet abject en infaam zoals Bram Moskowicz uit den treure
keer op keer zo fijnzinnig bleef herhalen

Vandaar mijn groots werk beste mensen
waaraan ik nog wat zit te ruften,
omdat ik het nog niet goed vind
om ten-TOON-te-stellen

MAAR, daar gaat het hier ook helemaal niet om:
met dit gedicht zal ik nooit Slavier halen
want daarvoor moet je in Utrecht wonen zei meneer Nauta
want fatsoen moet je doen! Vind u niet meneer Derks?

Ik hoop hiermee alle dichtwetten te hebben overtreden
Mannie, Nanne en Willem krijgen geen appelcake meer
enkel nog billenkoek hier ter huize

PS: ik maak hier volgend jaar wel een gedicht van.
Eitje
Groeten uit regenachtig Schildersland!

Hoogstwaarschijnlijk is het nieuwe absoluut, denkt u niet?

Eerst stijgt de rook nog recht of bijna recht omhoog.
De windrichting valt goed af te leiden uit rookpluimen.
Wind waait merkbaar – voelbaar – in het gezicht.
Stof waait op, haar raakt in de war.
Kleding flappert, opwaaiend stof hindert de ogen.
Wind kuift golven op meren en kanalen.

En dan waaien plotseling vuilcontainers om in straten.
De mensen houden hun paraplu’s nog maar met moeite vast.
Het is lastig tegen de wind in te lopen of te fietsen.
Ieder voortbewegen is zeer lastig.
Schoorsteenkappen en dakpannen waaien gewoon weg.

Dan waaien kinderen om.
Mijn moeder bijvoorbeeld vliegt in 1932 over de voiture.
Er is grote schade aan gebouwen.
Tenslotte waaien volwassenen om.
Er is sprake van enorme schade aan bossen.
Vreselijke verwoestingen alom.

Vannacht stelde hij zich daarom voor
een stuk grond in Minnesota te zijn,
alwaar het pijpenstelen regende en hij
in één grote hand tot klei werd geknepen.

Er zijn amateuristische foto’s genomen.
Maar op de schaal van modaliteit
scoren die buitengewoon laag.
Want omdat Nietzsche god dood verklaarde,
is iedere pennenstreek die we zetten slechts ‘idee’.

Omdát Nietzsche god dood verklaarde
en iedere pennenstreek die we zetten daarom slechts ‘idee’ is,
zou ik desalniettemin hoe dan ook
je wellicht misschien toch maar eens,
wanneer ik zomaar zo plotseling de gedachte heb opgevat
– zeg maar de moeite neem je enigszins,
mogelijkerwijs dus, op gene en/of op enkele wijze –
wegwijs proberen willen maken in de wirwar
van o zo kleine smeeroliewoordjes, en voorstellen

hoe hij vannacht droomde
dat hij een stuk grond was in Minnesota
waar het pijpenstelen regende en hij
in één grote hand tot klei werd geknepen.

Er zijn amateuristische foto’s genomen.
Maar op de schaal van modaliteit
scoren die buitengewoon laag.
Hoogstwaarschijnlijk is immers het nieuwe absoluut, denkt u niet?