In het domein van verlies is de reiziger op zoek naar verloren bagage. Hij gaat over paden en volgt sporen met een koffer in de hand. De koffer die hij heeft overgenomen is door allerlei verwarring leeg geraakt, de inhoud ligt her en der verspreid. De reiziger houdt van zijn koffer en is op zoek naar het verloren goed. Hij wil de koffer vullen met al wat nodig is om voort te gaan, want het niets dat hij hoort rammelen is ondragelijk en zorgt voor oponthoud: deze verlichte koffer bezwaart hem; toch zal hij zich verbijten en de last zoeken die hem bevalt en toekomt.
Het is niet eenvoudig om verloren bagage te vinden in het domein van verlies. Hier immers is alles verloren en ook de reiziger moet zich hier verliezen.
Hij zal ontsporen, van het pad afwijken en de weg kwijt raken; alleen het verlies kan hem sturen en zo zal hij vinden wat hij zoekt. In het domein van verlies is alles ontregeld: hier verlicht het zware, en het lichte dat zo aanlokkelijk leek, bezwaart.
Soms komt hij alwetende medereizigers tegen die de paden zeggen te kennen, overal geweest zijn en alle antwoorden op alle vragen weten. Het zijn padvinders zonder aanleg voor verdwalen; ze lopen met rare ideeën te heulen over het ontginnen en in kaart brengen van het domein van verlies.
Alles is hier verloren en ontregeld, de wegbewijzering door padvinders aangebracht leidt nergens toe en naar nergens is de reiziger niet op weg.
Soms komt hij vriendelijke medereizigers tegen, ze wisselen enkele woorden, bewonderen elkaars koffers en prijzen elkaars pad. Ze lopen een eindje met elkaar op en gaan elk hun weegs.
Categorie: erger
berichten zonder categorie of over gematerialiseerde ellende of over literatuur of erger
Beste meneer Nuon
Beste meneer Nuon
Vandaag werd hier voor het eerst uw prik thuis bezorgd.
Het sputtert en komt er met horten en stoten uit.
En nu slaan plotsklaps ook nog alle stoppen door!
Uw prik is zogezegd regelrechte kloteprik!
Is die nieuwe prik van u wel helemaal oké?
Heeft u uw prik niet stiekem versneden?
Met nepprik bijvoorbeeld of van die goedkope vuile?
Zitten er geen klontjes in of luchtbellen, van die natte?
Ja, je weet het tegenwoordig niet, hè.
Rare dingen doen zich wel vaker voor de laatste tijd.
Maar als het weer gebeurt stuur ik alles linea recta terug hoor!
Druk ik uw prik net zo makkelijk terug door die twee gaatjes.
Dan moet u er zelf nog maar eens goed naar kijken.
Of het allemaal wel zuivere prik is en helemaal 100%.
Residents:
Commerciële liedjes
&
Andere wonderen
(2)
Stadse baders
Stadse baders veroveren de zee
maar onder ons gezegd
de zon is nooit helemaal gezakt
voor ze echt doorweekt zijn
Ik zie de zee,
de zee ziet mij
Ze snellen schijnbaar naar het ochtendlicht
en ploffen zomaar op het nachttoneel
als ze konden houden van zichzelf
overleefden ze de duistere diepte wel
Ik zie de zee,
de zee ziet mij
Als ik had geleerd te houden van mezelf
overleefde ik de duistere diepte wel
*
Verlies van onschuld
Pretparken koeken samen van lawaai
een massieve homp van vlees
Het zweet van de stoepier spat van zijn tong
zijn tattoo blinkt van de hitte
Behoedzaam staat de ander toe te kijken
onder de indruk van zijn pose
Tweekoppige geiten stuntelen voorbij
met een lodderige blik
De ander zoekt om zich heen
maar de stoepier kijkt hem recht aan
Hij belooft de grootste wonderen
voor wie naar binnen durft
De ander schuift het tentdoek vaneen
en ruikt het verse hooi
Een Siamese tweeling wacht hem op
de ander kijkt maar weg
De vrouwen met het paardenhoofd
ogen na wie naar binnen glipt
Ze snuiven de spanning in de tent
en de geur van ’t zoet taboe
Het hart bonst hevig in zijn keel
de ander schuifelt uit de tent
Het deinen van de massa smoort de klank
van verlies van onschuld
*
Langlijs
Langlijs werd geboren in een badkuip
en hij rekte zo ongelooflijk uit
Zelfs het mondje van een oogpipet
zoog hem in
Langlijs kende geen enkel verzoek
Langlijs keek nimmer naar het licht
maar Langlijs verkocht iets
elke nacht
Langlijs verkocht me een soldaat
Langlijs verkocht een minnares
Langlijs verkocht een zuignap
en een mes
Langlijs vond een plaat
van Hello Dolly in de gang
Hij verkocht die aan een trucker
om de zang
*
Rauw1
Angela Burger had een lichaam
zoiets had ik nooit gezien
het leek te druipen van zwakzinnigheid
als veel te warm geworden ijs
Toen ze op een dag de afwas deed
met niets aan zag ik
hoe haar moeder met haar dronken kop
haar ribbenkast had rauw geschrobd
*
Smurrie
Er zat een rare kliederboel
aan haar lippen, rond haar mond
en je zag het kleven aan
haar armen en haar heup
Niemand weet echt zeker
wie ze was of hoe ze stierf
ze openden haar damestas
en daarin lag een slang
*
Ik ben zo achter met mijn werk
Rook bevingerde het huis
een brandende smachtende drift
De katten keken toe door de damp
en likten onderwijl hun poten
ze likten hun poten
Er was bezoek, hij keek me aan
en vroeg of het me speet
Normaal gesproken, niet nee
maar mijn werk is nog niet af
ik ben nog lang niet klaar
Het vuur dat sprankelde in zijn lach
en daarna onder zijn huid
En dus sprong hij er zomaar in zomaar in
hij sprong er zomaar in
*
Eén ding
De leuning van de brug
trilde van de bel
De gelegenheid tot vertrek
verscheen al snel
De mogelijkheid bevloog mijn brein nu
eens te meer
Ik wilde echt maar één ding
minder niet meer
minder niet meer
minder niet meer
*
1 Aanvankelijk dacht ik dat ‘Rauw’ en ‘Smurrie’ één liedtekst vormden,
en eigenlijk kan dat heel goed. AK
The Residents, Commerical Album, 1980
ill. Roland Topor
The Residents:
Commerciële liedjes
&
Andere wonderen
(1)
Ik moet je iets vertellen
ik moet je echt iets zeggen
de enige volmaakte liefde
is die die je verlaat
*
Het leven is een toestand
het leven is een spel
Het leven is een draaikolk
mijn naam galmt als een bel
Amber waren de najaarsbladeren
en amber was haar huid
Amber was de avond
toen de kolk haar nam als bruid
O echt onweerstaanbaar
zei ze vaak genoeg
Net het geluid van rennende paarden
’s ochtends vroeg
*
Paasvrouw verscheen vandaag
en voerde mee mijn vrouw
naar de open toegangspoort
van het hiernamaals
*
De een heeft iets met zilver
de ander iets met goud
Weer anderen willen iets
dat goed voelt in je hand
*
Pezen knapten in de drift
van het extatisch affect bij noen
Een vochtbeladen gesyncopeerd
volautomatisch gymnastisch doen
Een handvol behoeftige lusten
die veel te vlug is leeggeschud
*
Iets zwoel en vluchtigs
parfum en bederf
fluisterde luchtig in de bries
ze was er echt ervandoor
Ik verlangde naar het gevoel van iets
zachts op m’n gezicht
en dacht aan haar vingertoppen
niet haar gebrek aan zwier
*
Ze zei te willen sterven in paniek
het uitschreeuwen in de nacht
om het wegduikend lijf te voelen
en haar haar in één klap grijs
Ze droeg bovendien een mooi krap
doorschijnend negligé
Ik vraag me telkens af hoe het met haar is
en of ze kreeg wat ze wou
*
Ik wilde het bezorgen bij iemand anders
zien hoe die dan reageert
Ik wilde het geven aan iemand anders
en kijken naar hun spel
Ik liet het hulpeloos helemaal alleen
liggen op de vloer
Het wriemelde nog een beetje
en keek almaar naar de deur
Hij kon het meenemen als beloofd
en ik zou spioneren op geluid
Verslag doen volgens plan
van het kletsen op de huid
*
Ik trof haar ’s ochtends huilend aan
zittend in een stoel
Ze zat iets in te pakken
wat ze deed met zorg
Ik wilde haar geen pijn doen
toen ik vannacht in slaap viel
Ik was alleen maar uitgeput
van mijn attent gedrag
Ja, ik was alleen maar uitgeput
van mijn attent gedrag
*
Ze is ongelukkig en nukt
ze wilde niet luisteren maar ik blijf degeen
die haar kuiltjes kust en aan haar tenen zit
Ze is aantrekkelijk maar heel gereserveerd
deels door de zorgen en de stress
Ik was haar vader van lang geleden
die haar kuiltjes kust en aan haar tenen zit
*
Duister daalde over de tuin
terwijl ik in m’n eentje zat te simmen
dromend van de zomer en het eind
het was het eind van thuis
Onze liefde was een stromende rivier
veel dieper dan ze leek
slokte mijn wakende uren op
sloop diep mijn dromen in
*
Kelderdeuren stonden open
de stormen hielden huis die nacht
De nacht weerscheen van bladeren
te helder bleef de lucht
Toen kwam ze voorbij terwijl de wind
opstak met groot misbaar
Ze reed een rode damesfiets
en ze had rood haar
*
Iets dat lief lacht
iets langs en dun
iets diep in mijn hart
herinnert me aan hem
Hij was niet mijn minnaar
hij was niet mijn vriend
hij was zo’n aardige oude man
en hij speelde de viool
*
Er is iets gaande tussen hen
dat is wat ik zie
Niemand schenkt er aandacht aan
dus het is aan mij
Ze zitten almaar aan elkaar
almaar tersluiks
de ander begluren
Ik denk dat ik ze hard kan treffen
*
Ze noemde mijn vriend te makkelijk
dat is het laatste wat ik pik
Ja, ze noemde mijn vriend te makkelijk
en zei hij is te dik
Ik liet haar achter ’s morgens vroeg
en de regen was best fijn
Ik merkte dat ik gek van haar werd
en nam de eerste trein
*
Vogels in de bomen
schudden stof van hun vleugels
Ik dacht aan al het hartzeer
dat onze liefde brak niet lang geleê
Vogels in de bomen
slapen nu
*
The Residents, Commercial Album 1980
ill. Roland Topor
KAK!
Alle tijd dat u kakt is verloren tijd!
Pleegenoten van de wereld, gedenk uw kak!
Hé kak, kijk, kak hé!
Ja kak, kak ja. Ja wat jakkes? Kak!
U bent zelf jakkes! Eigen kak eerst!
Draait u dan nooit eens mooie kak?
Ja kak dan als u durft! Draaikont! En zeg eens:
KAKT U VELIMIR DUN OF KAKT U VELIMIR DIK?
Het gaat hier om het edele kakken hè…
Want wie goed kakt kakt voor twee.
Bah bah, vieze bah, bah vieze bah, KAK!
Hé u daar, pleegenoot!
U ultradenker van ingewikkelde vraagstukken,
wat vindt u eigenlijk van uw eigen kak?
Hé Pleemate-je van me!
Wij willen hem niet daar maar hier hè!
Begrijpt u nu, niet in de zoo maar zo in de wildernis,
op het drijfzand van de tijd; want kak blijf kak en
blijft wis en waarachtig drijven hoor.
Ziet u uw kak al voor u? Dobbert die nu of dobbert die niet?
Wanneer u uw kak indachtig de kunsten goed beschouwt,
zie dan de plakranden van de kak- pis- en kalkresten,
daar waar het discours nog net riekt en spoeling niet reikt.
Alle kak spoelt mettertijd flux weg in onder- en bovenstroom,
Behalve de kak die uw eigenste kakmond schuurt!
Uw kakmond insmeren met zinkzalf gaat u geen zak helpen.
Kak begint immers wanneer u niet alles precies terugkakt!
Kak buiten het kakkerige plakgebied.
Kak tot aan de randen van de labbekak!
warme groet (2)
vertaling van ‘WARM REGARDS
Poems written in December 2020′
door Jim Leftwich
meer wegen van Noord-
Californië naar West-
Europa in de wetenschap
dat ons maieutisch credo
anders meeneuriet met een deel
van de dagelijkse discriminaties
more ways from Northern
California to Western
Europe in the knowledge
that our maieutic credo
otherwise hums to some
of the daily discriminations
het gezicht gerimpeld en beproefd
door de onvoldoende
gezonde systemen, het
huis van drie dozijn
jaren, paarlemoer smelten
als maïs, behangsellijm
bestuurlijk post-
kantoor, het vleesschrift
9 graden van de diameter
face crinkled and tried
to the insufficiently
healthy systems, the
house of three dozen
years, nacre melting
like corn, wheatpaste
managerial post
office, meat scripture
9 degrees off diameter
dingen zijn voorbeelden van
de eerste werelden van
uw staatsgreep. bij de door
lampschaduw aangepaste bodem
van de soepkom zoekt de
mythische Rooie Fred een paar
mensen uit in onze week,
elk jaar is duizend
jaar verwijderd van het middelpunt
van onze verontruste school.
things are examples of
the first worlds from
your coup. about the
lampshade adapted
armchair bottom of the
soup bowl, mythical
Red Fred seeks a few
people in our week,
each year is a thousand
years from the center
of our troubled highschool.
(wordt vervolgd / to be continued)
Thomas van Aquino’s toeval en confirmation bias lopen nooit in de pas
Het verschil tussen waan en manie is ieniemienie, mensen.
Pas dus maar op voor confirmation bias,
want zij viert hoogtij vandaag de dag,
grijpt je zo bij de kladden als jullie niet uitkijken:
wanneer iedereen daarin meegaat zijn de rapen pas goed gaar!
Vandaag deed ik eindelijk wat Ellsworth Kelly me influisterde.
Hij vroeg mij in een droom de dag dat hij stierf:
“Hoe is afraid of red, yellow and blue, Harmen?”
Ik moest ook wat tubes zwart leegknijpen,
op een ander werk, dat ik later zal n u a n c e r e n.
Nu denk ik dat het goed is, dat zwart,
het werk is bijna stil, zo donker…
Geen trompetten of dolfijnen, geen mensentaal,
geen contingentie, enkel fijngemalen elfenbot.
Thomas van Aquino’s toeval en confirmation bias lopen nooit in de pas, pas wanneer een werk ontploft en tegelijk stilstaat, is het af.
twee meeuwen
Boven de Maas op de noordkop van de Maastunnel
De wolken zijn leeggezogen, de lucht is kristalhelder.
Blauw en stervenskoud tinkelt mijn oor.
De hardheid van het stuitende zonlicht kaatst op het water.
Het voortjakkerende winterblauw doet me tranen,
terwijl ik de twee meeuwen probeer te volgen.
Ademloos kijk ik naar hun spectaculair luchtballet.
Zie hun hoge vliegkunst in de almaar aanwakkerende storm.
Zij spelen een spel met de wind mijn kind.
Geheel synchroon, heen en weer sjezen ze.
Heen, alsmaar versnellend in de maalstroom
van de oostenwind door steedse hoogbouw opgestuwd.
In volle vaart tot waar het water verbreedt,
waar turbulentie optreedt, om daar te keren
en traag tegen de wind weer op te gaan.
Hoor ze krijsen blij als kinderen die van glijbanen roetsjen.
Het zijn broers denk ik, of zus en broer misschien.
Zijn er slecht vliegende meeuwen, vraag ik mijn vrouw?
De één vliegt beter dan de ander zegt ze,
maar ze vliegen allemaal heel goed.
Lied van de vijgenboom
ik ben de weefster de grootste
die zich verheft boven de horizon
ik ben hier bij je ik bescherm je jij bent bij mij
ik verkwik je onder mijn takken
je doet je tegoed aan mijn gaven
je leeft van mijn brood je drinkt van mijn bier
in je mond giet ik mijn melk
mijn borsten bieden je kracht & leefgoed
ze zijn zwaar van geluk & gezondheid
ze drenken je met levenskracht & gezag
zoals ik die voortbracht voor mijn oudste zoon
ik reinig je gezicht bij dageraad met tederheid en schoonheid
de heer der rivieren, planten en dieren komt je geschenken brengen
bestemd voor het domein van de moedelozen en troostelozen
duizenden schatten werden je geschonken in je eeuwige woonst
je moeder heeft je voorzien van leven
een geschenk van haar baarmoeder
daar in haar kraamkamer ontving je onderricht uit haar mond en beide armen
de sterren die nimmer ondergaan staan je toe noordwaarts te trekken
de onvergankelijke sterrenbeelden heten je vriendelijk welkom
ze noemen je uitmuntend en prijzenswaardig
je komst in goede conditie werd bevolen door de verborgen schepper,
mijn welbespraakte herder
neem mijn brood neem mijn bier
neem mijn melk neem mijn rijpe vijgen
neem mijn hele wezen
neem de geschenken neem het voedsel
neem de verse vruchten al wat goed is en onbedorven
doe je er ruimschoots aan tegoed en verlustig je erin
ontvang de verfrissende weelde van je hart –
voor immer bij haar
~
(naar een inscriptie in de graftombe van Qen-Amoen)
als het afgrijselijke getemperd wordt
door de kastijding van de rede,
als het afschuwelijke gematigd wordt
door het zompe watten van de taal,
als de onuitsprekelijke horror van het echte
doorheen het lijden der tienduizenden
uiteindelijk tot kille bries verzwakt
de gelige flarden van het frêle denken
bereikt en plaatsneemt in de fel verziekte
kwabben van het consumentenlijf,
dan raast het niet of blaast het niet
dan zegt het pluf en plof en wat een bof.
maar hoed u om ’t genot nog god te noemen
en blijf toch beven bij het zwelgen van uw ik,
want daar komt reeds het beest van Troje aan
om uw sap te likken terwijl u stikt in uw gesnik.
Lode Kok (Anke Veld), ‘KOLK’, 2022
“de mens ziet het licht en in het licht ziet hij niets
uit ‘Hoe het nu er kwam’ door de Gravin van Drogheda
de mens keert het licht de rug toe
en in zijn schaduw ziet hij schaduw en licht
en zo ontstaat de wereld van de mens.”
Oud gedicht over schilderen
Oud gedicht over schilderen
Ben ik me toch aan het schilderen zeg!
Komt die Joker, die Heath Ledger opeens langs!
En dé Da Vinci met z’n ja duh Mona Lisa!
Harmen zit op een goed spoor!
Grimlachen in weidse verten met dik geklodderde horizonten.
In alle kleuren van de regenboog en meer, en MEER!
Historisch heel verantwoord allemaal hoor
Rembrandt kwam naast me staan en zei:
Rustig Harmen, we doen er wat nonkleuren bij.
En hij had gelijk! Die oude sul kan me nog wat leren met z’n foefjes!
Maar ik wil helemaal geen clair obscur à la Rembrandt.
Ik wil stilstand in genadeloos licht, opaatje van me!
Van Gogh kwam er ook bij staan en begon me vreselijk uit te schelden:
Je moet niet naar die oude idioot luisteren, Harmen Jacob!
Jij bent mijn zoon. Jij hebt mijn stoel geschilderd.
Jij kent mij als geen ander: alle kwaststreken moeten betekenen!
Zo heb ik je dat toch geleerd, Pipo?
Guston kwam ook nog even langs.
Maar toen was ik al heel moe.
Lucian Freud zat alsmaar te giechelen:
Al die Hollandse schilderstennis ook!
Jou krijg ik nog wel mannetje.
Dan ruk ik je uit je Engelse lurven!
wormenbloed
I
de aarde hangt de moedernon weer uit
alsof haar aarde geen mest is
maar habijt. ik woel
en zoek het bloed.
als ik glas ontmoet
en het is scherp genoeg
dan splits ik mij
want ook de aarde
dorst naar bloed.
II
het is lekker slapen
en het eten is goed
hier onder de grond
ik wriemel mij knus
in de doodse stilte
van een begraven hond.
III
soms is het eenzaam
onder de grond
dan graaf ik in’t rond
en steek ik mijn kont
een uur in mijn mond.
invoer: 26/12/2017
gebruiker: Lammert Voos
wormologie
O hugue eavy schwere konijnen
Sisifou sous ses badges de courage
Sa plume base is greater than ’t mijne
Aarslongen lokken, kortingen hagen
Fernzien verblindt de gaten sepulchra
Vers braaksel siert de jardin de l’ église
My heart bums bam bij ’t kleurenwiezen
Bimbums sa dode kat o’ phonia
Menig sleep weet jewel nie être
Under ’t opschot is’t lawijt aan’t naître
Want de kinders zullen altijd blijven blijten
En madame heeft liever natte geiten
En de genten willen schatten openrijten
En de wormen zullen duizend dichters sch-
morales:
never (sw)allow le worm
de maldoror in/uit uw fles
invoer: 26/12/2017
gebruiker: Adriaan Krabbendam
a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net
Mountain song
My wafer-thin flanks are ours. Our feet are ubiquitous, day and night we cry. We rustle pure rustle silver and sweet our weeping. That’s the trickle you hear.
Those who perish perish in us. Well-mannered we stand around them in well-cut shrubs and woods. The firebreaks derive from this or silence us open. They are silent in each individual case.
It’s quite a buzz. Those who perish in us perish infallibly.
Ask the skies, the cattle. Where we rustle, ooze, sigh, they ring. My wafer-thin flanks are ours. The firebreaks derive from this. Ask the guards, the sea.
Our feet are everywhere. Our feet are serif letters. They sing softly. Wordlessly still.
Even the unfathomable, the rock solid is ours. Born from motion we freeze. Ice cold. We stand, lie, serve our time. Lean over you, roughly survive.
There are, certainly, those who perish in us, but we are also dance floor, stirrup, there’s liveliness and lots of praying.
The tinkle is additional. Cattle, believers, things like that. We trickle.
~
Forest management
Armstrong, our Benjamin, closes the line. Fingerling and Birdwhistle protect Rustlelove, I cherish my crown as the highest point of the curve.
We sway shoulder to shoulder, speechlessly joining together, embracing the wind, carrying the cloud, which never looks like us. Jackdaws’ meeting punctually in the plush.
Millions of names we sprinkle between our toes, the itch in the earth’s armpit houses their whispers and we whisper along. Toe language. Breath hymn.
The curve that makes us psalm vapor circuit, woolly resilience, we peal like palms.
The saw awaits us.
Armstrong was the first to know. We called the nestlers and rollers. They came in droves, cloudlessly approaching us. Benefit free of charge. What accumulates is the curve, breathes fear, willing will.
Rearguard sent the latest news, we know him, he cannot lie. Chton confirmed it in stone and fire. Ants, she called them, ‘‘they don’t know anything’’. I said that ants know a lot. It was just a metaphor, according to Chton. Armstrong trembled.
We sway speechlessly, shoulders together, embrace the wind, carry the nests, the cloud that does not resemble us. Standing is a breeze.
The saw awaits us.
Rustlelove is doing what he has to do now. Unmistakably abele. In the hope of awakening in resurrection. The heavenly rivulet.
~
from: Songs from the Primeval Forest, 2020
ill. Piet Mondriaan, Bomen aan het Gein, 1907-8
crouchleftwich 9/10
a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net
klankritueel #59
1.
bras serlong da lia rrest defacto linnen trui schort tipt lichtjes kwarkbotsbericht "nooit geen flashes meer sd._ gus bilbliomantie de onderbrander doorboord, het gezonde paddenoog herinnerd, het verparkte magiërsutopia. geciteerd, onontgonnen avant-obscuriteit / gelauwerde penguinstrandfictie / verdikt bij de volgende pierlijf instorting / obsessie met paradijselijk geregistreerde paardeneigenschappen/ bijkomende fotografische keuzen/ ruimten voor tiener-metafictioneel 'hello'-proza
2.
zelf als loslopende uitleg vaak van
bras serlong da lia rrest defacto linnen
drift diffe mezzotinten onbeholpenheid
trui schort tipt lichtjes kwarkbotsbericht
persoonlijke visigoten- en offerandebeperking
"nooit geen flashes meer sd._ gus bilbliomantie
de absurde vernauwing van organische uitlaat"
de onderbrander doorboord, het gezonde paddenoog
ingebeelde grenzen vrijelijk onvermijdbaar
herinnerd, het verparkte magiërsutopia.
November 2017
nvoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
crouchleftwich 8/10
a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net
Echo’s
doodstil hangt de albatros
daar boven in de lucht
en diep beneden de rollende golven
in doolhoven van koraal schuilt
de echo van een ver getij
stroomt soepel over het strand
en al is vloed en watergroen
en niemand bracht ons weer aan land
en niemand weet waarom en waar
maar iets verroert en iets beproeft
omhoog te komen naar het licht
vreemden lopen langs op straat
je kijkt elkaar per ongeluk aan
en ik ben jij en wat ik zie is mij
en neem ik dan je bij de hand
en leid je door het land
en help me te bevatten
zo goed ik kan
en niemand zegt ons loop eens door
en niemand eist sla je ogen neer
niemand spreekt en niemand durft
niemand vliegt er rond de zon
wolkloos val je elke dag
op mijn knipperende ogen
je noodt me spoort me aan
op te staan
en door het venster in de muur
stromen op de vleugels van je licht
miljoenen stralende boden van de dageraad
en niemand zingt me nu in slaap
en niemand dekt m’n ogen toe
dus open ik de vensters wijd
en roep je aan, de hemel langs
(naar Roger Waters)
ill. Claude Monet, Impressie, zonsopgang
klankritueel #58
"in vis zitten de redenen van vis. waarom wil je dat weten?" deze verzen op zichzelf in een mailbestand, dat had iets te maken met wat? de rumba verleden jaar in d aquariumclub zag ik daar vissendanswoede? midder rond nachtvissen losgehaakt ze ontsnapten niet allemaal sprongen geïnventariseerde veldtochten vergaderzaal door kinetische muze bewaterd zout ontwerp, de stoelen holistisch gealigneerd.
nvoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
crouchleftwich 7/10
a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net
dan zal komen de droomenvrouw
zacht over den grond
zij de vrome, die schromen zou
zoo zij wakenden vond.
J.H. Leopold, Scherzo
Julia Droom
Stralend zonlicht op mijn kussen
lichter dan een donzen sponde
Zal de treurwilg nu intussen
wuiven met z’n takken in de ronde?
Julia Droom, droomgodin,
die ik zo bemin…
Elke nacht doe ik het licht uit
en wacht op mijn fluwelen bruid
Weet de geschubde armadil
me toch te vinden hier zo stil?
Julia Droom, vrouwe ijl,
bij wie ’k gerust verwijl…
Zal de nevelmeester naar me fluiten
en zijn wolk mijn ziel ontsluiten?
Voert zijn jaagpad naar mijn sporen
ben ik echt verloren?
Julia Droom, pauw der dromen,
die te hulp zal komen…
~
(naar Roger Waters)
Wat drijft me? Kijk.
De buis lijkt star, is soepel,
lenig en buigzaam.
Een lichtgewicht ook nog.
.
Voorzichtig verwarm ik haar
plooi haar geleidelijk
naar mijn wil.
.
Ik doe dit keer op keer
en op een dag, bij open weer,
hijs ik het zeil.
.
Zij is zowel mast als bast
geworden en voert me
naar waar ik wil.
Wat mij drijft? Wind.
de stofnevels gegaan en gekomen,
niemand die het weet
gebarsten bomen weggedoken tussen honderden,
de andere spoken.
blauwgroen licht donkerder dan de nacht
zwaarder dan de wil
ruller dan het strand
zacht zand vult alle spleten, doodt alle schaduw.
zure regens maken kortstondige geulen die
verharden en verkolen.
bliksem sterft
de gevoelens die altijd hebben bestaan,
voor de meeste tijd.
een vormloze implosie zichzelf vergetend,
vervagend,
vervangen door geronnen angst
ontketend toen we niet voelden
kijkend door een grijze muur
eindelijk sluiert het,
opgezwollen vlees, groen etterend, voor altijd hard
stuiterende botten gebogen in grotten
van verslindende oude onwil.
korsten vormen zich in brandende hitte,
verzengend vuur barst,
sijpelt, doorklieft de nissen van vreemdelingen
eens verholen in dit gif.
fragmenten komen op gang, verpulverd door de tijd
verschijnen ze als een flets afgietsel van originelen.
ontspringen en bewegen
rustloos trillen
het scheurt
het spettert open
en besprenkelt
vonken, die over willen slaan
altijd versperd
ontdaan van betekenis
eens moet de bliksem.
Jaap Zwart, 1981 (?)
ill. Odilon Redon, À Edgar Poe, L’Oeil, comme un ballon bizarre se dirige vers l’infini, 1881
klankritueel #57
tastbare naad muil bekt lied in nimmerwier la waaiakkoord scheurvergelijking grof krijslineaal eendoverschrijding plenaire kleurenjo vandaag troubadourssleutelhaven afgeleide abraxisgongen agen oorgraat rosbiefkak te ver te vaak geen wier komt thuis. leesbare klauw met klompbreuk klasse plectrumgeplukte leilijnen aanpalende parmesangratin een zaamdromen zachtlengten ver koortsklipevenaarskringen met kwak afgelijnd croissant vanavond
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
Geldmasjien Europa
Settelen schatje, nee, dat is niets voor mij.
Ik ga de hort op, pak mijn biezen.
Ik hang in mijn hangmat, zit in de zomer,
realiseer me meer dan tevree: dít is het paradijs.
En drie dagen later pak ik mijn backpack en vertrek.
Salut en merci. Ik wil het onvoorspelbare,
nieuwe ervaringen. Als mens wil je toch elke dag verandering?
Ben je de zee beu? Dan trek je gewoon
naar de bergen of kruip je in bomen!
Ben je het beu om van mensen te houden? Zoek dan eens eeuwige verlorenheid en geestelijk ontredderd alleen-zijn op. Ervaring en groei schuilen in elk moment, maar vinden enkel plaats wanneer je iets echt wil — met je tikker. Daarom moet je doen wat je graag doet. Dat is toch de logica zelve?
Maar niet op onze planeet, althans niet in dit rijke westen. Straks zal ik u nog missen misschien, Geldmasjien Europa, continent van gebetonneerde tuinen en versmachte dromen. La Belgique, land van verplichtingen, onderdrukking. Arm Vlaanderen, noodgedwongen alleen met werk en pree in de weer.
Makker, ze pikken uw tijd én uw geld. Ergo: wie is hier de grootste crimineel? De instanties die ons leven regelen en controleren, alles wat ons klein houdt. Ik heb nu echt het gevoel dat ik mijn menselijkheid verkoop door mijn ziel vijfdagelijks per week te verliezen op het werk. Man, dat gedacht alleen al is godgeklaagd. Dus: Pippi Langkous for president!
Gras
ontkleed verlaat
terrein verlaat je op het spel
staak het kaatsen laat
racket thuis
vervang
gravel door gras
net is niets nu
je weet wie het heeft
het vangen zich
uitbundig zoenen laat
pal op de glasplaat
van het bed: druppel
die ons smelten
doet zeg ik het
goed zo goed
versmelten doet?
leven blaast
in elk cliché
elk ding waarvoor een woord
bestaat
maar niet
is niet dan dingen
kom met de dingen
kom met me zingen
laat rollen de hangmat
het particuliere
eetbaar tapijtcollectief
van schamele dieren
alles brandt maar
maar brandt maar heel even
klankritueel #56
metallicitriet magwelindemand realisme verzuipt inderdaad in de causale literatuur onheilspellende breiwolken metalicitriet jet lag kapitaal statistisch vruchtbeginsel pedagogisch ondersteund onberispelijk ondersteund floepa loe ping meerkoetmachines bespottelijk amusement belachelijke tewerkstelling
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
over de PLeEBEER
De PLeEBEER is het tekstverteringsprogramma van het Platform voor Literatuur en ergere Ellende.
De PLeEBEER herschrijft chronologisch elke tekst die ooit als ‘post’ (‘Bericht’ in de WordPressomfloersing) op het Platform is verschenen.
Berichten zonder tekst worden genegeerd. Anderstalige berichten worden vertaald of niet.
De PLeEBEER produceert tevens een documentbasis die gebruikt kan worden voor een Print-on-Demand uitgave.
In de toekomst (oef) gebeurt dit allicht volledig automatisch, voorlopig wordt de PLeEBEER node nog door leden van het Platform bemand/bevrouwd/behetd.
Het spreekt voor zich dat op een bepaald moment de uitvoer van het PLeEBEER-programma voor zichzelf weer invoer wordt, wat de verdere vertering van de ellende alleen maar ten goede kan komen.
Platformleden: bevraag u in de FB-groep ten einde te kunnen PLeEBEREN!
geluidsmaskers en tarottenoproer onder een koepelvormige kustlijn handenvol vliegen een en al gektegedoe Popeye oogt naar herculeukere havens sclerosis floreert Herculez inschat de roer dus wat waar wiet neurosis buteert Paracleten roer vormige jazz €5 Paracelsus bierbuik Bird €10 Alchemie ketters ook en katharen opfikkend op bran dstapels Marlboro brand (€18,50)
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
over de PLeEBEER
De PLeEBEER is het tekstverteringsprogramma van het Platform voor Literatuur en ergere Ellende.
De PLeEBEER herschrijft chronologisch elke tekst die ooit als ‘post’ (‘Bericht’ in de WordPressomfloersing) op het Platform is verschenen.
Berichten zonder tekst worden genegeerd. Anderstalige berichten worden vertaald of niet.
De PLeEBEER produceert tevens een documentbasis die gebruikt kan worden voor een Print-on-Demand uitgave.
In de toekomst (oef) gebeurt dit allicht volledig automatisch, voorlopig wordt de PLeEBEER node nog door leden van het Platform bemand/bevrouwd/behetd.
Het spreekt voor zich dat op een bepaald moment de uitvoer van het PLeEBEER-programma voor zichzelf weer invoer wordt, wat de verdere vertering van de ellende alleen maar ten goede kan komen.
Platformleden: bevraag u in de FB-groep ten einde te kunnen PLeEBEREN!
Soepzooi
De soepzooi zegt de haan
Wanneer zijn roze veren wuiven boven in de wind
Op en neer en heen en weer
Draai hem recht en strak als een trein
Drijf de enorme locomotief diep en vooruit
Bries en neuk hem rond en strak
Klaar de zachte boter in de kut
Room hem af die kleine felle strakke rode knol
En spuit haar vol met o zo zachte lieve soesjes
klankritueel #54
snelweg bedarende parachutes licht op het peptische handwapen woord diffe erboven ddflak voeten scooter pedaal vlam legumen madeliefjesmeerkoet Perspecteert zich wier holtes deserteren pestilentie madeliefjesetterbak peulfauna civilizatiebenen te Coo de kotskanonnade nu het verkijkdagboek wrijft zich clitbloot
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
klankritueel #53
gedurende d'eertijdse gevaren Sluit johDe juiste X op afbuigingen naar de maatrand carambollenrotaties open handen taalgebonden met kora, balafon, n'goni aan schelpen dochterZ bree k. ?De rijke beschreven voorvaderen zij die gelei piraatpatronen van g a P G O P morFmonster een motellendrukte en bannelingen andersdan de geschatte linguistische zijpaden komt de mist die plukformaties zegt & éénsnaarsriedels schatgroeiIto Wassoeloe Sjikago en U
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
NKdeE 2020 – ’the European disgrace @ Moria september 2020′
klankritueel #52
1
eenwording met de afgedane hallu
cinatie, een weergave
van de diagonale orde
is grotendeels al op tafel
zosnel onderhands gekaart &gedeeld
dat het smirnatapijtenmachines wint
spreekwoordelijk door klankbegrenzerswateren
gegrepen spiegels en het afgedane masker rond
-draaiend
2
papierdun zilver koude arm lip wit rilt het boek ende band pols slagdynamiek vlucht kwakkel in zicht 's opkomsten imploderend as mijn as sixtrompet eenwording met de afgedane hallu cinatie, een weergave van de diagonale orde is grotendeels al op tafel *
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
klankritueel #51
een walrus is geen classicisme
een walrus is prole
prole proleta
proletariaat (geen tilt)
Iwo Jima maar leuker
na The Wasteland
oneindig protest van verlangen
oneindig bos en het kappen
grote gaten Ikea
de keel in met zaagsel
en kremlin chicken nuggets
voor de melkmuilkids
een walrus is prole prole
proleta proletariaat (geen tilt)
voor de melkmuilkids
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
klankritueel #50
la at nietd td
lach ni nieet ne niets
‘Noch sterf’ ‘Ni mueren’
‘Mijn güevos’ ‘Zeg güevos’
mijn wanten wou ik wenen
ni nie na naar de pad oor
rotstonijn poemawei
‘Mijn visioen ‘ Mi visaje
affreuse c’est ‘is heel erg’
keuL 0 Oh keuL 0
edfeiL inni nini nie
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
klankritueel #49
la ath ni Achilles
rien ni chartreuse alalfa
‘ni mueren’ spiegelpaleis
‘mis güevos’ lampentuner
gelaat ni neus donder
rots tonijnmist lijmstem
‘mi visaje’ fluister ook niet
affreuse c’est nie niks
ekiL 0 Lethe noord
ofni soms? è? ofwa?
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale
klankritueel #48
dubbel oud heet namen klank
stoft mijn piwi pelt
op koeien af dr glaz raha
kikker vlug uw natte jongen
klei de mistkak opgevouwen
goed gemikt piratenschot
knopdeur machtig rijst beging
door het surfend modderveld
en o
te kaak de mist onthulde hij:
stemmig blootlegt een kreek
gesmolten sleg lijdt kouderpijn
wikkelbel dubai bij nanacht is.
invoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale