Categorieën
tekst

Bloedwormen

I

in terra met onschuldig motiefje

kruipt door de vochtige lakens

ik vergeet alles, al die gezichten, verlangens,

in de kiem gesmoorde verwachtingen

 

-ik was dader, gespeend van ieder –

 

mijn lust,  weerzinwekkende baas op

doordrenkt stof

–bloedvlekken-

snij je nog eens

 

ik drink je, sla je, beuk je, neuk je,

druk jou met je gezicht in jezelf

jij moet dorstig blijven,

 

dorstig naar mij

 

II

de stilzwijgende rivier botst tegen

muren van lood en aanlandig op

een onzichtbare kade,

schraapt de laadklep van de pont over

de vaarstoep, spoed ik mij met

gezwinde pas naar zijn en

schwung

 

aan onbereikbare oevers schraapt

ongerief over mijn grond

 

 III

ik toets jouw nummer nog eens in en dat
zwijgen, zo verpletterend en

in de hoorn het ruisen van
aanrollende golven overspoelen staketsel en beelden

drijven het strand op en ons kind pulkt de laatste alikruik

uit zijn schulp, die leeg is op wat troebel drab na

 

je dacht zeker te weten,

maar tussen je tenen loopt zand en verderop,

boven de branding, een meeuw, wervelend in de wind

als een oncontroleerbare vlieger, in de ooghoek

van het daarop geschilderde gezicht

een traan, maar ik kan het niet goed zien

 

ik draai me om

 

© Lammert Voos

 

Categorieën
tekst

Ballast

Angkor, Patagonië, Zanzibar, Samarkand, Bukhara, Timbuktu, Machu Picchu, Odessa, Cuba, Constantinopel (Istanbul) Bhutan, Arizona, Montana, Kamtsjaktka, Winterswijk. Landen, eilanden, steden en streken met een magische klank waar ik zeker van wist dat ik er nog eens naartoe zou gaan. Ik stak met mijn wijsvinger oceanen over, beklom bergen en zakte rivieren zoals de Don en de Nijl af. Ik had al die plaatsen verzameld door middel van atlassen en kaarten.

De dagen dat ik verhuisde waren de dagen dat ik mijn eigen dromen vervloekte en ontelbare trappen op en af moest zeulen met kisten vol atlassen. Ik vervloekte de genetica die me dezelfde blinde verzamelwoede als mijn vader had bezorgd.

Ik had ook nog dozen vol strips, honderden boeken, elpees en andere overbodige rommel, zoals mijn vaders oude globe waar landen op stonden die allang niet meer bestonden. Ik werd dan wel gespierder van dat steeds maar weer verhuizen, mijn dikke buik verdween er echter niet van.

Afijn, een groot schip kan geen diepgang hebben zonder ballast.

© Lammert Voos

 

Categorieën
erger tekst

Steinabgang

Und der Stein, ein praktisches,
hygienisches Hilfsmittel erspart,
nicht verloren.

Zur Kontrolle des Steinabgangs,
filtert Der Patient anschließendes
exakte Diagnostik.

Der konservativen Behandlung
und anschließendes Sieben
bei jeder Miktion selbst.

Bei von Nieren- und Ureterkonkrementen,
Uro-Filter Drehkopf geht
nicht verloren.

Sauber, ratitionell, kostensparend.
Und der Stein der konservativen
Behandlung zur Kontrolle.

Der Patient, leicht zu handhaben,
In Praxis und Klinik verwendbar,
erspart Urinsammeln

Der Patient geht
für die Analyse
nicht verloren.

© Lammert Voos