Categorieën
beeld tekst

halte

onder het genegen manevuur verkondigt luid de pelikaan
de bijlbek balkend met een keelzak bloed eraan
de afloop van het voze waarheidsuur:

ik klop mijn keel leeg op mijn borst
die mens is vies en smaakt naar worst

bij dauw de zwerm stijgt op
en scheert in klaterzon en roos en geel
over ’t water van de vreetplek heen.

dv 10-02-2018 @22:15

Categorieën
erger tekst

Viva Retorica

 

 

Viva Retorica

 

this is a wondrous poem fine
with no content nor heavy line

just therefore it should get an award
oh the soundtrack is so fucking smart

so present-day yet elevated
all about life and death lucidly stated

straight from the country and just so true
telling of love and the utterly wicked and woo

and in between the lines all dressed up in white
the bridesmaids the pagemen who in rhyme delight

look how in person with scorchéd breast
trips over her own rhetorical anapaest

for a final embarrassing stride
the devious devious bride

 

Categorieën
beeld tekst

krak

In een grot uitgehakt in de niet-aflatende zwelling van g*d’s miasme zit een naarstig wijf bot te vloeken. De wanden zijn spiegels, vermenigvuldigen de okerkleurige vlakken van de kleine ruimte eindeloos.

Je hoort haar afwisselend zuchten, tieren, met rauwe keelklanken alles en iedereen onverstaanbaar vervloeken. Bezwerend fluisteren en oorbelastend schreeuwen. Elke klankenreeks is weer in een geheel nieuwe taal. Het doet wat denken aan het vocale werk van Giacinto Scelsi: de ondoorgrondelijke liefde, ontpopt in een grot.

Op haar dijen hangt haar rok halfstok lusteloos te fladderen. De blouse die van haar steekschoudertjes golft, is van een eendere rode stof die van doorschotenheid eerder roze oogt en hier en daar zelfs het blauwig-oranje schijnsel van de voering vertoont. Gaten waarin je ook het onrustwekkende zwart van haar huid vermoedt.

Zij is bezig met het aanspannen van snaren, veel te strak op een krakend stuk gebogen bot. Het rozige materiaal kan elk moment gaan barsten of breken, dat zie je zo. In de hoek ligt er al een aardige hoop van dat spul, generfd nog met de looplijnen van het leven er kriskras in. Ze glanzen er gelig, alsof ze nog hars afgeven. Twee knoesten lijken het telkens te zijn, met de centrale spiraalvorm fel uitgebogen van de wortel weg als een stompe pijl.

Seffens komt weer die droge krak.

 

 


(nb.: het prentje is van André Franquin uit diens meesterlijke stripreeks Gaston Lagaffe, vertaald als Guust Flater. Franquin is Belgisch werelderfgoed)

Categorieën
beeld erger tekst

#198

#198

Categorieën
erger tekst

Winter, en het licht is promiscue

 

Winter, en het licht is promiscue
de lange armen van de aarde
ontvangen stil het residu
van sneeuw en kinderhagel
veel te traag voor een revue
voor een schedel die zich schaamt
volstaat een hoed of paraplu
neerslag en de wereld is te warm

Winter, en het plaveisel glimt
en lacht ons glansrijk uit
geen buitje dat het van ons wint
geen stug bevroren ruit
       elk dreinend, spelend kind
       is stiekem bruid en buit

 

 

Categorieën
beeld tekst

Principles of Non-Poetry

heeen would tel
to the deep crimson udders
which held themselves aloft
using specially modified sucker paps
to attach to the glass platters
where the luminous repasts were kept

kept kept heeen!
would tel
to deep crimson udder replace their soldiers heads
in the composition of glass volumes
housing the luminous repasts of shed

shed kept hooo!
heeen who kept kept sheddu!

keen wood shell
from which the deep crimson udder emerged
a venus for which the octopi
brain cow equations wept down down
into their wetnurse cutpurse research facilities
the wood shed log shed many sheddu tears
of milk
of monkeys
of blue monkey derived tendrils
of blue mandrill assed skin mandalas
the lavender frectum blashlight
of the kenning red
tel

tel heeen hoo!
tel sheddu blodd hooter wood shooter ed!
brain coral octopi knight
who slays the dragon george
to protect
our deep crimson udder venus

what does it utter?
if keen be so hoo?
if heen be tel by goonswell
luminous repasts
will odor
by the dolorous shed
whose sheddu may not tel
and so
all these crimson red udders
will be trapped and clamped
in windows
their modified paps
struggling to the heavy sill

 

“tel sheddu” by Lanny Quarles