Tekenen is
het boetseren van vormen op papier.
Wat doet een mens anders dan kijken, kijken, kijken.
Vierhonderdveertig maal kijken
naar wat het lijf omarmt, net zo lang als
het krijt kleuren afgeeft aan het blad,
het tabula rasa.
De hersenen laveren de handen,
het gevoel stuurt het brein.
Zo eenvoudig is het.
Echter, goed beschouwd is niets eenvoudig.
Het gevoel komt tot stand in het ‘plurale tantum’.
Een samenspel van
neurotransmitters in het limbisch systeem.
Ik ben behalve het product van mijn geschiedenis
een chemische machine.
En toch.