Herinnering aan Marsman

laagland gaan,

rijen mensen ondenkbaar dik

lang in files staan,

politici die ijlings populieren ten tonele voeren,

fier pluimen op eigen hoed zetten,

om aan de einder amechtig

nog éénmaal tegen elkaar op te gaan.

En in die in asfalt dooraderde ruimte verzonken,

boerderijen, megastallen verspreid door het land,

boomgroepen geknot, verlaten dorpen,

vermolmde kerken en steden vol wolkenkrabbers

in een immens verband.

De lucht hangt er laag

de zon wordt er langzaam

in veelkleurige grijze

roetdampen gesmoord,

en in alle gewesten

– van gewest tot gewest –

wordt de stem van het volk

met zijn eeuwige rampspoed 

gevreesd en gehoord.