Schilderde vandaag als een bukraket
Als schilder dien je immers alle woorden opnieuw uit te vinden
Anders regent het niet in Napels
Afspraken werden niet nagekomen
2 uur: Pipo kwam niet opdagen
3 uur: belde ik hem op
helemaal vergeten zeid-tie
Gister maakte we die afspraak, liefje
Gister bakte ik een cake voor jou
en ruimde vanmorgen m’n huis op
dat was vandaag, dat je wacht en wacht
en je verheugt en verheugt
Ik probeerde daarna alle schilderijen van Stan de Sitter
alias Landschip, in één schilderij samen te vatten:
Eerste werktitel was ‘Het regent in Napels’
naar een gedicht dat ik ooit schreef
over dieren en jongens op brommers,
Europa en vrouwen met dikke billen
uitmondend in de Dikke Derrière van Dikke Duitse Kunsttantes
Daar ging dat schitterend gedicht over namelijk
En Panamese bankiers natuurlijk ook,
die elkaar met gouddraad dichtnaaien
in hightech loodsen op de tweede Maasvlakte
Vraag me niet waarom
zo denk ik gewoon
Het waait wiei waai woei weg in Vlaardingen had ook gekund,
of Elvis de Pelvis in z’n jonge jaren, zoals opa Poppel zei
Doe mij maar het hier en nu, niet dat saaie daar en toen
onzinnige herhaaldrift van kunstenaars obligaat en obsoleet
en niet abject en infaam zoals Bram Moskowicz uit den treure
keer op keer zo fijnzinnig bleef herhalen
Vandaar mijn groots werk beste mensen
waaraan ik nog wat zit te ruften,
omdat ik het nog niet goed vind
om ten-TOON-te-stellen
MAAR, daar gaat het hier ook helemaal niet om:
met dit gedicht zal ik nooit Slavier halen
want daarvoor moet je in Utrecht wonen zei meneer Nauta
want fatsoen moet je doen! Vind u niet meneer Derks?
Ik hoop hiermee alle dichtwetten te hebben overtreden
Mannie, Nanne en Willem krijgen geen appelcake meer
enkel nog billenkoek hier ter huize
PS: ik maak hier volgend jaar wel een gedicht van.
Eitje
Groeten uit regenachtig Schildersland!
Categorieën
