Categorieën
beeld erger tekst

Lied van de vijgenboom

Lied van de vijgenboom

ik ben de weefster de grootste
die zich verheft boven de horizon
ik ben hier bij je ik bescherm je jij bent bij mij
ik verkwik je onder mijn takken

je doet je tegoed aan mijn gaven
je leeft van mijn brood je drinkt van mijn bier
in je mond giet ik mijn melk
mijn borsten bieden je kracht & leefgoed
ze zijn zwaar van geluk & gezondheid
ze drenken je met levenskracht & gezag
zoals ik die voortbracht voor mijn oudste zoon

ik reinig je gezicht bij dageraad met tederheid en schoonheid
de heer der rivieren, planten en dieren komt je geschenken brengen
bestemd voor het domein van de moedelozen en troostelozen
duizenden schatten werden je geschonken in je eeuwige woonst
je moeder heeft je voorzien van leven
een geschenk van haar baarmoeder
daar in haar kraamkamer ontving je onderricht uit haar mond en beide armen
de sterren die nimmer ondergaan staan je toe noordwaarts te trekken
de onvergankelijke sterrenbeelden heten je vriendelijk welkom
ze noemen je uitmuntend en prijzenswaardig
je komst in goede conditie werd bevolen door de verborgen schepper,
mijn welbespraakte herder

neem mijn brood neem mijn bier
neem mijn melk neem mijn rijpe vijgen
neem mijn hele wezen
neem de geschenken neem het voedsel
neem de verse vruchten al wat goed is en onbedorven
doe je er ruimschoots aan tegoed en verlustig je erin
ontvang de verfrissende weelde van je hart –
voor immer bij haar

~

(naar een inscriptie in de graftombe van Qen-Amoen)

Categorieën
erger

LES

als het afgrijselijke getemperd wordt
door de kastijding van de rede,
als het afschuwelijke gematigd wordt
door het zompe watten van de taal,

als de onuitsprekelijke horror van het echte
doorheen het lijden der tienduizenden
uiteindelijk tot kille bries verzwakt
de gelige flarden van het frêle denken

bereikt en plaatsneemt in de fel verziekte
kwabben van het consumentenlijf,
dan raast het niet of blaast het niet
dan zegt het pluf en plof en wat een bof.

maar hoed u om ’t genot nog god te noemen
en blijf toch beven bij het zwelgen van uw ik,
want daar komt reeds het beest van Troje aan
om uw sap te likken terwijl u stikt in uw gesnik.

Lode Kok (Anke Veld), ‘KOLK’, 2022

“de mens ziet het licht en in het licht ziet hij niets
de mens keert het licht de rug toe
en in zijn schaduw ziet hij schaduw en licht
en zo ontstaat de wereld van de mens.”

uit ‘Hoe het nu er kwam’ door de Gravin van Drogheda
Categorieën
PLEEBEER

Oud gedicht over schilderen

Oud gedicht over schilderen

Ben ik me toch aan het schilderen zeg!
Komt die Joker, die Heath Ledger opeens langs!
En dé Da Vinci met z’n ja duh Mona Lisa!
Harmen zit op een goed spoor!

Grimlachen in weidse verten met dik geklodderde horizonten.
In alle kleuren van de regenboog en meer, en MEER!
Historisch heel verantwoord allemaal hoor
Rembrandt kwam naast me staan en zei:

Rustig Harmen, we doen er wat nonkleuren bij.
En hij had gelijk! Die oude sul kan me nog wat leren met z’n foefjes!
Maar ik wil helemaal geen clair obscur à la Rembrandt.
Ik wil stilstand in genadeloos licht, opaatje van me!

Van Gogh kwam er ook bij staan en begon me vreselijk uit te schelden:
Je moet niet naar die oude idioot luisteren, Harmen Jacob!
Jij bent mijn zoon. Jij hebt mijn stoel geschilderd.
Jij kent mij als geen ander: alle kwaststreken moeten betekenen!
Zo heb ik je dat toch geleerd, Pipo?

Guston kwam ook nog even langs.
Maar toen was ik al heel moe.
Lucian Freud zat alsmaar te giechelen:
Al die Hollandse schilderstennis ook!
Jou krijg ik nog wel mannetje.
Dan ruk ik je uit je Engelse lurven!

Categorieën
PLEEBEER

wormenbloed

I

de aarde hangt de moedernon weer uit
alsof haar aarde geen mest is
maar habijt. ik woel

en zoek het bloed.
als ik glas ontmoet
en het is scherp genoeg
dan splits ik mij

want ook de aarde
dorst naar bloed.

II

het is lekker slapen
en het eten is goed
hier onder de grond

ik wriemel mij knus
in de doodse stilte
van een begraven hond.

III

soms is het eenzaam
onder de grond
dan graaf ik in’t rond
en steek ik mijn kont
een uur in mijn mond.

invoer: 26/12/2017
gebruiker: Lammert Voos

Categorieën
PLEEBEER

wormologie

O hugue eavy schwere konijnen
Sisifou sous ses badges de courage
Sa plume base is greater than ’t mijne
Aarslongen lokken, kortingen hagen

Fernzien verblindt de gaten sepulchra
Vers braaksel siert de jardin de l’ église
My heart bums bam bij ’t kleurenwiezen
Bimbums sa dode kat o’ phonia

Menig sleep weet jewel nie être
Under ’t opschot is’t lawijt aan’t naître
Want de kinders zullen altijd blijven blijten

En madame heeft liever natte geiten
En de genten willen schatten openrijten
En de wormen zullen duizend dichters sch-

morales:

never (sw)allow le worm
de maldoror in/uit uw fles

invoer: 26/12/2017
gebruiker: Adriaan Krabbendam

Categorieën
beeld erger

crouchleftwich 10/10

Zippo

a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net

Categorieën
beeld erger tekst

Two Translations

Mountain song

My wafer-thin flanks are ours. Our feet are ubiquitous, day and night we cry. We rustle pure rustle silver and sweet our weeping. That’s the trickle you hear.

Those who perish perish in us. Well-mannered we stand around them in well-cut shrubs and woods. The firebreaks derive from this or silence us open. They are silent in each individual case.
It’s quite a buzz. Those who perish in us perish infallibly.

Ask the skies, the cattle. Where we rustle, ooze, sigh, they ring. My wafer-thin flanks are ours. The firebreaks derive from this. Ask the guards, the sea.
Our feet are everywhere. Our feet are serif letters. They sing softly. Wordlessly still.

Even the unfathomable, the rock solid is ours. Born from motion we freeze. Ice cold. We stand, lie, serve our time. Lean over you, roughly survive.
There are, certainly, those who perish in us, but we are also dance floor, stirrup, there’s liveliness and lots of praying.
The tinkle is additional. Cattle, believers, things like that. We trickle.

~

Forest management

Armstrong, our Benjamin, closes the line. Fingerling and Birdwhistle protect Rustlelove, I cherish my crown as the highest point of the curve.

We sway shoulder to shoulder, speechlessly joining together, embracing the wind, carrying the cloud, which never looks like us. Jackdaws’ meeting punctually in the plush.

Millions of names we sprinkle between our toes, the itch in the earth’s armpit houses their whispers and we whisper along. Toe language. Breath hymn.

The curve that makes us psalm vapor circuit, woolly resilience, we peal like palms.

The saw awaits us.

Armstrong was the first to know. We called the nestlers and rollers. They came in droves, cloudlessly approaching us. Benefit free of charge. What accumulates is the curve, breathes fear, willing will.

Rearguard sent the latest news, we know him, he cannot lie. Chton confirmed it in stone and fire. Ants, she called them, ‘‘they don’t know anything’’. I said that ants know a lot. It was just a metaphor, according to Chton. Armstrong trembled.

We sway speechlessly, shoulders together, embrace the wind, carry the nests, the cloud that does not resemble us. Standing is a breeze.

The saw awaits us.

Rustlelove is doing what he has to do now. Unmistakably abele. In the hope of awakening in resurrection. The heavenly rivulet.

~

from: Songs from the Primeval Forest, 2020

ill. Piet Mondriaan, Bomen aan het Gein, 1907-8

Categorieën
PLEEBEER

crouchleftwich 9/10

Y

a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net

Categorieën
erger PLEEBEER

erger

enkel dichters
kennen mij.

invoer: 26/12/2017
gebruiker:  Marc Tiefenthal

Categorieën
erger

klankritueel #59

1.

bras serlong da lia rrest defacto linnen
trui schort tipt lichtjes kwarkbotsbericht
"nooit geen flashes meer sd._ gus bilbliomantie
de onderbrander doorboord, het gezonde paddenoog
herinnerd, het verparkte magiërsutopia.
geciteerd, onontgonnen avant-obscuriteit / gelauwerde
penguinstrandfictie / verdikt bij de volgende pierlijf
instorting / obsessie met paradijselijk  geregistreerde
paardeneigenschappen/ bijkomende fotografische keuzen/
ruimten voor tiener-metafictioneel 'hello'-proza

2.

zelf als loslopende uitleg vaak van
bras serlong da lia rrest defacto linnen
drift diffe mezzotinten onbeholpenheid
trui schort tipt lichtjes kwarkbotsbericht
persoonlijke visigoten- en offerandebeperking
"nooit geen flashes meer sd._ gus bilbliomantie
de absurde vernauwing van organische uitlaat"
de onderbrander doorboord, het gezonde paddenoog
ingebeelde grenzen vrijelijk onvermijdbaar
herinnerd, het verparkte magiërsutopia.

November 2017

nvoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

Categorieën
PLEEBEER

crouchleftwich 8/10

trial guide

a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net

Categorieën
beeld erger tekst

Echo’s

Echo’s

doodstil hangt de albatros
daar boven in de lucht
en diep beneden de rollende golven
in doolhoven van koraal schuilt
de echo van een ver getij
stroomt soepel over het strand
en al is vloed en watergroen

en niemand bracht ons weer aan land
en niemand weet waarom en waar
maar iets verroert en iets beproeft
omhoog te komen naar het licht

vreemden lopen langs op straat
je kijkt elkaar per ongeluk aan
en ik ben jij en wat ik zie is mij
en neem ik dan je bij de hand
en leid je door het land
en help me te bevatten
zo goed ik kan

en niemand zegt ons loop eens door
en niemand eist sla je ogen neer
niemand spreekt en niemand durft
niemand vliegt er rond de zon

wolkloos val je elke dag
op mijn knipperende ogen
je noodt me spoort me aan
op te staan
en door het venster in de muur
stromen op de vleugels van je licht
miljoenen stralende boden van de dageraad

en niemand zingt me nu in slaap
en niemand dekt m’n ogen toe
dus open ik de vensters wijd
en roep je aan, de hemel langs

(naar Roger Waters)

ill. Claude Monet, Impressie, zonsopgang

Categorieën
PLEEBEER

klankritueel #58

"in vis zitten de redenen van vis.
waarom wil je dat weten?"
deze verzen op zichzelf in
een mailbestand, dat had iets
te maken met wat? de rumba
verleden jaar in d aquariumclub
zag ik daar vissendanswoede? midder
rond nachtvissen losgehaakt
ze ontsnapten niet allemaal
sprongen geïnventariseerde veldtochten
vergaderzaal door kinetische muze bewaterd
zout ontwerp, de stoelen holistisch gealigneerd.

nvoer: 26/15/2017
gebruiker: jim leftwich en bill beamer via
Marco Giovenale

Categorieën
PLEEBEER

crouchleftwich 7/10

replacement tree

a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net

Categorieën
beeld erger tekst

Julia Droom

dan zal komen de droomenvrouw
zacht over den grond
zij de vrome, die schromen zou
zoo zij wakenden vond
.

J.H. Leopold, Scherzo

Julia Droom

Stralend zonlicht op mijn kussen
lichter dan een donzen sponde
Zal de treurwilg nu intussen
wuiven met z’n takken in de ronde?
Julia Droom, droomgodin,
die ik zo bemin…

Elke nacht doe ik het licht uit
en wacht op mijn fluwelen bruid
Weet de geschubde armadil
me toch te vinden hier zo stil?
Julia Droom, vrouwe ijl,
bij wie ’k gerust verwijl…

Zal de nevelmeester naar me fluiten
en zijn wolk mijn ziel ontsluiten?
Voert zijn jaagpad naar mijn sporen
ben ik echt verloren?
Julia Droom, pauw der dromen,
die te hulp zal komen…

~

(naar Roger Waters)

Categorieën
PLEEBEER

U vraagt

Wat drijft me? Kijk.

De buis lijkt star, is soepel,

lenig en buigzaam.

Een lichtgewicht ook nog.

.

Voorzichtig verwarm ik haar

plooi haar geleidelijk

naar mijn wil.

.

Ik doe dit keer op keer

en op een dag, bij open weer,

hijs ik het zeil.

.

Zij is zowel mast als bast

geworden en voert me

naar waar ik wil.

Wat mij drijft? Wind.

Categorieën
beeld

crouchleftwich 6/10

a jeff crouch – jim leftwich collaboration published by Platform PLeE and slowforward.net