Settelen schatje, nee, dat is niets voor mij.
Ik ga de hort op, pak mijn biezen.
Ik hang in mijn hangmat, zit in de zomer,
realiseer me meer dan tevree: dít is het paradijs.
En drie dagen later pak ik mijn backpack en vertrek.
Salut en merci. Ik wil het onvoorspelbare,
nieuwe ervaringen. Als mens wil je toch elke dag verandering?
Ben je de zee beu? Dan trek je gewoon
naar de bergen of kruip je in bomen!
Ben je het beu om van mensen te houden? Zoek dan eens eeuwige verlorenheid en geestelijk ontredderd alleen-zijn op. Ervaring en groei schuilen in elk moment, maar vinden enkel plaats wanneer je iets echt wil — met je tikker. Daarom moet je doen wat je graag doet. Dat is toch de logica zelve?
Maar niet op onze planeet, althans niet in dit rijke westen. Straks zal ik u nog missen misschien, Geldmasjien Europa, continent van gebetonneerde tuinen en versmachte dromen. La Belgique, land van verplichtingen, onderdrukking. Arm Vlaanderen, noodgedwongen alleen met werk en pree in de weer.
Makker, ze pikken uw tijd én uw geld. Ergo: wie is hier de grootste crimineel? De instanties die ons leven regelen en controleren, alles wat ons klein houdt. Ik heb nu echt het gevoel dat ik mijn menselijkheid verkoop door mijn ziel vijfdagelijks per week te verliezen op het werk. Man, dat gedacht alleen al is godgeklaagd. Dus: Pippi Langkous for president!
