Categorieën
tekst

In de herhaling verbergt zich een talent

Op weg naar Klein-Willebroek, een soort paradijs op aarde, ging ik even zitten en zag een boot aanmeren. Het dichten kon beginnen

In de herhaling verbergt zich een talent

 

Ik dwarrel niet maar schiet vooruit,

meteoor op het water.

Ik val niet eens.

 

Ooit was ik een ster

en dwarrelde in de hemel.

Toen kwam mijn tijd

om naar beneden te gaan,

te vallen.

 

Liever was ik blijven dwarrelen.

Zal ik ooit nog dwarrelen?

 

Mijn val

omhoog

waarmee alles is begonnen,

was onverwacht.

Niemand had het ooit voorspeld.

 

Ik dacht: ik zweef, maar dwarrelde.

Vele ogen verborgen achter camera’s

volgden me op de voet.

 

Hier en daar stopte iemand

een micro voor mijn neus

en stelde vragen.

Wist ik veel wat ik moest antwoorden.

Ik was bezig te dwarrelen.

 

Beide voeten op de grond,

wat moet ik me daar bij voorstellen?

Op handen en voeten kruipen,

ik doe het niet na.

 

Vraag een meteoor niet iets

wat hij of zij niet kan.

 

Vraag me gewoon niets.

 

deze boot heet meteoor.jpg

Door Marc Tiefenthal

Pom Wolf op pomgedichten.nl: "als de tief niet aan een wedstrijd meedoet schrijft hij ineens in helder kristal. niet dat we weten waarover hij precies schrijft. maar het zonder betekenis zijn is goed te volgen. tiefenthal is dada".
Marc Tiefenthal is een eigengereide, bijwijlen cryptische en vaak cyclische dichter. Daarnaast vertaalt hij dat het een lieve lust is. Zo vertaalt hij zijn eigen gedichten maar ook die van anderen. En romans

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *