Categorieën
beeld tekst

Een overheid die beroepsernst aan de dag legt? Liever niet of liever wel?

De Minister van Agitatie kreeg ooit te maken met de amateuristische aanpak van de overheid. De Rijkswacht was bij hem thuis binnen gevallen in zijn afwezigheid. Om zijn webstek plat te leggen, op verzoek van het Blok. Maar de Rijkswacht had niets gevonden, behalve een scherm. Het ging om een Apple waarin alles geïntegreerd was. Er was met andere woorden buiten dat scherm ook echt niets want de computer zat in dat ‘scherm’.

Hier was het dus: leve het gebrek aan beroepsernst. Ondertussen heeft de politie wel een afdeling computermisdaad en weet ze dus beter. En hopelijk heeft de minister nu inmiddels een draagbare computer die hij wijselijk overal met zich meesleurt en veilig kan opbergen als het weer stormt buiten.
De Minister van Agitatie geniet geen parlementaire of andere ambtelijke onschendbaarheid, bij gebrek aan portefeuille.

Anders verging het de Wijnants, ook wel de Wilfried. Als jonge man trok hij vaak op met lieden als Paul Goossens, de verkeerde vrienden waarvoor elke moeder waarschuwt, en nam hij al eens een blokpil om door de examens te geraken. Op doktersvoorschrift bovendien. Toen hij zich aanmeldde voor de proeven voor zijn legerdienst, werd hij opgesloten in het militair ziekenhuis. Hij bleef daar maanden vastzitten. Zonder duidelijke reden. Eenmaal buiten zocht hij werk en overal ving hij bot. Hij vond zelfs een werkgever die hem te alle prijs wou in zijn bedrijf. Tot die kandidaat-werkgever inlichtingen kreeg over het goed gedrag en zeden van Wilfried. Bleek dat hij bestempeld werd als staatsgevaarlijk en dat stempel in zijn attest van goed gedrag en zeden stond vermeld. De amateuristische oenen die hem dat gelapt hebben, hebben het op hun geweten dat Wilfried uiteindelijk als zelfstandige aan de slag is gegaan, dat hij om de haverklap werd gecontroleerd door politieagenten en douanebeambten, wat tot heel veel vertraging leidde. Terwijl dit allemaal overbodig was. Want nergens op gebaseerd. Terwijl de ware staatsgevaarlijke lieden nauwelijks dat stempel kregen of krijgen en ook niet werden of worden gezocht.

Het lag dan ook voor de hand dat Wilfried onderaards zou gaan en inderdaad belandde hij als jongste medewerker bij het letterkundig tijdschrift Labris, later bij de opvolger Tempus Fugit.  Zou hij zover geraakt zijn zonder dat stempel?

Zou hij zover geraakt zijn zonder dat stempel? Zou hij dan niet veeleer ‘braaf’ les hebben gegeven in het technisch kunstzinnig onderwijs dan werkzaam te zijn geweest in het uitzinnig kunstbedrijf?

kunstenaar-wilfried-wijnants-houdt-laatste-tentoonstelling_12_305x200

apple computer

Categorieën
beeld tekst

zusters

Enige inspiratie bewoog zijn hand;
hij wenkte naar de Heilige Maagd:

‘gij en zij, gij zijt zusters, gij ,
daar heb ik nooit aan getwijfeld, ga
maar samen daar’, zei hij , ‘ik ken
geen plaats voor gij of gij onder
het volk van deze wereld.’

waterbruid sterrenbruid
ga hand in hand en stroom
zoals een rivier door de netten
stroomt of weeg het web van
de constellaties af als een
reusachtig rozet in de ellende
van de grote kathedraal.

 

Ge zijt  gedoemd gij
om wit in het wit te verdwalen
als goddelijke golfslag in de dagelijkse
feiten, in de witte kerk of zwart in het zwart
van de donkere stal,

om te leven als bedelaars in de schaduw
van de hekkens, om vreemden te zijn
in lompen en vuil, om de golven te klieven
op jacht naar aardse geneugtes
& een nest van infecties te zijn

gloeiend in de godheid van uw ogen

om te slapen op de grond op strobalen
onder de blinkende hand van de nacht,
in berkenspelonken en tranenvalleien
of in een huis vol bittere zuchten

Weet: ge zult ballingen zijn overal.
Een  bitter  noodlot wacht u op, altijd
zult gij moeten horen: “Uit de weg, gij,

uit de weg alstublieft.”‘

 

 

fragment uit
“De Dichter” van Velimir Chlebnikov (1919/1921)
botweg uit het Engels vertaald door dv 2008

 

Categorieën
beeld erger tekst

Help mij, verlos mij (a collaboration)

Help mij, verlos mij

Help mij. Ik ben geen slenk
waar je vrijelijk in stromen mag.
mijn verdriet is een baar.
Ik ga vanzelf kopje-onder.

Geef me het zeewezen
dat in m’n aderen trekt.

Verlos mij. Mijn hoofd is een terp
waar een zendeling roept dat ie
een stoutmoedig plan heeft
om het leven te vatten.

Vergeef me als ik eruit flap
dat de ander een aardappelkop heeft
waar de ziekte in omspookt.

Help mij. Verschoon me
van de smerige mond,
van het woord dat troost
pleisters plakken wil.

Vergeef me als ik zeg
dat mijn akker rijk
en dor kan zijn.

Verlos mij. Bokkig ben ik
altijd al geweest, met een gezicht
dat het grazend vee dikwijls
achter de dijk bracht.

Geef me zeeklei
uit Zwarte Haan om
duistere gedachten
uit te bijten.

Help mij als de mens
woorden als basalt
gebruikt, concepten
plakt op dode materie.

Vertrouw me als ik zeg
hoe het in mij stroomt
als een kolkende rivier.

Hoe ik het kind voeder
dat anders zijn vuisten
kapot beukt.

XVIII

Ik bin gjin slinke dêr’sto frij yn streame meist.
Myn earm is pears fan de ynfiltraten.

De holle is in terp dêr’t in sindeling in dryst
moedich plan hat om it libben te fetsjen.

Ferlos my. Ferskjinje my fan de smoarge mûle,
fan it wurd dat treastpleisters plakke wol.

Ik bin gjin oseaan sûnder ein. Myn weagen rôlje
regelmjittich en wine har net op yn in flok.

Stúmsk ha ’k altyd al west, mei in antlit
dat it weidzjend fee achter de dyk brocht.

Ferjou my as ik samar begjin te praten yn ’e
sliep, de nachtmerje in feech om ’e holle jou.

Ik bin gjin fersierder, mar wol dyn lippe sa read
as bloedkoraal. Help my. Ik wol gjin blauwe dea.

Aansens tsjinje ik in petysje yn, slymje hypothesen
ticht, kertsje ik de flerken fan ’e seekoet.

Elmar Kuiper

Verlos my Help My
Verlos my Help My
Absolve me Help me
Work in collaboration Elmar Kuiper + Kaneli & Smit