” De melancholie is volledig blauw.
Want ik heb horen schreeuwen in een kamer.
Met bloembehang. Wie men liefheeft, kent men niet.
Waanzin grijpt de deuren, geen ontkomen meer aan.
Er staan kruisen in het bloed die de weg vragen.
Er staan huizen in de etter van de overstromingen.
(the little girl goes on crying)
Ik draai mij om in het grote woord, het lastige woord, het moordende woord. ”
– fragment gedicht Luc Fierens 2002
(collage – “la chasse ” – juni 2016 – Luc Fierens)
